T w i e r d z a K o ł o b r z e g
Twierdza Kołobrzeg (niem. Festung Kolberg) – nowożytne miasto-twierdza powstałe w XVII wieku poprzez rozbudowę i modernizację fortyfikacji Kołobrzegu. Twierdza została założona w 1653 roku. Uległa likwidacji jako twierdza lądowa w 1872 roku, zaś jako twierdza morska w 1887 roku. Ponownie została reaktywowana w czasie II wojny światowej w latach 1944-1945.
Powstanie twierdzy związane było z geostrategicznym oraz gospodarczym położeniem Kołobrzegu nad Morzem Bałtyckim. Już od wczesnego średniowiecza zdawano sobie sprawę z potrzeby zapewnienia obrony akwenu położonego pomiędzy Pomorzem Zachodnim i Bornholmem, kontroli tras żeglugowych z Bałtyku do Cieśnin Duńskich oraz znaczenia ekonomicznego ujścia Parsęty i znajdujących się tam salin (warzelnie soli i tężnie w Kołobrzegu istniały do 1860 roku).
O militarnej przeszłości Kołobrzegu przed zbudowaniem nowożytnej twierdzy świadczą pozostałości grodziska w Budzistowie (przedlokacyjny Kołobrzeg) oraz zachowane nieliczne resztki średniowiecznych murów miasta lokacyjnego założonego w 1255 roku.
Most obronny (Batardeau) będący w przeszłości unikatowym systemem spiętrzającym wodę na rzece w przypadku oblężenia twierdzy. W skład batardeau wchodziły: stawidła, galeria strzelecka oraz Most z Orłami. Obiekt ten był wykorzystany do obrony miasta po raz ostatni w 1945 roku. Po II wojnie światowej niszczał i ulegał dewastacji. W 1986 roku został poważnie uszkodzony przez prace saperskie na Parsęcie. W latach 1987-1988 na polecenie władz bez wcześniejszego porozumienia z konserwatorem zabytków dokonano jego rozbiórki. Po budowli pozostały nieliczne fragmenty w nurcie rzeki, na których pod koniec lat 80. XX wieku zbudowano nowy most. Od kilkunastu lat trwają starania o rekonstrukcje tego założenia obronnego.
źródło wikipedia