O szlaku św. Idziego i jego kulcie więcej dowiecie się na stronie Urzędu Gminy Olsztyn TUTAJ i TUTAJ.
Nazwa nadana przez miejscową ludność pozwala sądzić, że na wzgórzach tych były kiedyś gniazda sokołów. Do niedawna zamieszkiwały go również rzadkie w Polsce puchacze, o czym świadczy, m.in. nazwa skały Puchacz stanowiącej wschodni kraniec Sokolich Gór.
Sokole Góry składają się z dziesięciu kopulastych wzniesień i skalistych masywów, tworzących rodzaj gniazda górskiego, wzniesionego przeciętnie z ok. 100 m nad okoliczny teren (ok. 400 m n.p.m.). Z zachodu na wschód idą kolejno:Sokolica - grzbiet o długości około 1 km, jego południowo-wschodnia odnoga nosi nazwę Nowej Setki; Kamienna Góra - niskie, odosobnione wzniesienie na południe od Sokolej;Pustelnica - najwyższa część pasemka z wieżą triangulacyjną na szczycie 400 m n.p.m. (w północno-zachodniej odnodze góry znajduje się kilka jaskiń, południowa odnoga to Stare Setki);Puchacz;Knieja - na północ od Puchacza, już poza terenem rezerwatu;
Donica - na południe od Puchacza, ale dużo niższa;Karzełek; Jodłowa Góra - południowo-wschodni cypel Donicy.
W Sokolich Górach znajduje się kilkanaście jaskiń, z których najsłynniejsze to jaskinie: Maurycego, Pod Sokolą Górą, Studnisko, Olsztyńska, Wszystkich Świętych i Koralowa. Wyższe partie rezerwatu to naturalny las bukowy.
Kesz przy krawędzi wyrobiska. Wystarczy lekko obrócić, nie trzeba wyciągać całości. Ostrożnie, by nic nie ułamać :)