Przychodnia Miejska przy ul. Leczniczej - jedna z najstarszych i największych przychodni w Łodzi, położona na rogu ulicy Leczniczej i Kasowej, w dzielnicy Chojny w Łodzi. Lecznica sąsiaduje z Parkiem Miejskim przy ul. Leczniczej.
Budynek jest skonstruowany w kształcie litery A. Długość ramion wynosi ok. 65 m, rozpiętość ok. 70 m, szerokość frontu ok. 30 m. Między ramionami obiektu znajdują się dziedzińce: zewnętrzny (mieszczą się tam budynki pogotowia ratunkowego), do którego wejście z zewnątrz prowadzi od ulicy Kasowej, oraz wewnętrzny. Obie przestrzenie są połączone ze sobą. Budynek składa się z trzech kondygnacji nadziemnych. Powierzchnia użytkowa wynosi ponad 7 tys. m². W czasie wojny mieścił się w nim niemiecki szpital, po wojnie - przychodnia lekarska i rehabilitacyjna (w podziemiach jest nawet basen, obecnie jest nieużywany - czeka na remont)
Obiekt powstał w latach 1929-1930 na zlecenie władz miejskich z przeznaczeniem na przychodnię Ubezpieczalni Społecznej. Projektantem był warszawski architekt Stefan Kraskowski. Bryła budynku i jego elewacja noszą cechy klasycyzującego modernizmu. Powierzchnia użytkowa budynku wynosi ponad 7 tys. mkw. Na początku lat 70. XX wieku został wpisany do rejestru zabytków Łodzi. W latach osiemdziesiątych lecznica funkcjonowała jako Zakład Opieki Zdrowotnej.
W latach 2001-2003 przeprowadzono prace remontowo-konserwatorskie. Projekt renowacji przygotowali architekci pod kierunkiem Marka Pabicha. Objęły one wymianę odparzonych części tynku, oczyszczenie ścian i uzupełnienie ubytków. Przeprowadzono renowację stolarki okiennej i drzwiowej oraz przywrócono pierwotny wygląd metalowym okuciom. Większość okien wymieniono, zachowując cechy pierwowzoru
wikipedia.pl