W słowiańskiej demonologii znany jako leszy, laskowiec, boruta, licho leśne; leśny stwór, demon lasu i jego władca. Mieszka na bagnach, w łozie, wierzbie i innych niedostępnych miejscach. Strzeże lasu i mieszkających w nim istot. Zwykle bywa opisywany jako wysoki mężczyzna o nienaturalnie białej twarzy, włosach i brodzie z żywej trawy i winorośli oraz kontrastujących z jasną cerą jaskrawych, zielonych oczach. W niektórych opowieściach miał ogon i rogi.
Ma zdolność do przemiany w zwierzęta i rośliny, głównie w wilka, niedźwiedzia i puchacza, mógł też zmieniać się w wiatr. Gdy przybierał ludzką postać, wyglądał jak zwykły pastuch, z wyjątkiem jarzących się oczu. Niektóre legendy głoszą, że w nocy mógł przyjmować postać jednookiego starca. W zależności, jakie było usposobienie ludzi do lasu, tak leszy ich traktował. Spotkanie z nim groziło śmiercią lub chorobą, ale niektórzy chłopi i pasterze zawierali z nim pakt, by chronić swoje plony i dobytek. W zamian za opiekę, składali mu ofiary na pniach drzew.
Jeśli człowiek odnosił się przyjaźnie do leszego, ten mógł mu zdradzić sekrety magii, uchronić przed atakiem dzikich zwierząt, ale też poprowadzić wędrowców na śmierć. Z reguły był bardzo figlarny i naśladował głosy znajomych ludzi, by wywieść wędrowców w głąb lasu do swej jaskini, a tam np. załaskotać ich na śmierć.