Renesans lubelski tworzą obiekty murowane z początku XVII wieku, zwłaszcza kościoły, które posiadają wspólne cechy jak:
Kościół ufundowany został w I połowie XVI w. przez ród Maciejowskich. Konsekracja świątyni miała miejsce 28 sierpnia 1584 r. Zbudowana została ona w stylu gotycko-renesansowym, typowym dla budowli powstających w Polsce w latach 30. i 40. XVI w. Kościół jest orientowany, jednonawowy, zbudowany z cegły gotyckie - jednopalcówki. Podstawowy materiał budulcowy uzupełniają detale kamienne. Cała elewacja zewnętrzna świątyni jest nieotynkowana. Grube mury, wysoka wieża, zamurowane otwory strzelnicze w ścianach wieży oraz figurujące w inwentarzach kościelnych hakownice strzeleckie, świadczą o obronnym charakterze budowli. Kościół był wielokrotnie remontowany i odnawiany. Dużym uszkodzeniom uległ po I wojnie światowej. Podczas powojennego remontu w ściany świątyni wmurowano pociski, którymi był ostrzeliwany. W ołtarzu głównym znajduje się obraz Matki bożej Loretańskiej, przeniesiony w 1785 r. z pobliskiego kościoła Loret. Do cennych elementów wyposażenia kościoła należy m.in. późnorenesansowa chrzcielnica oraz ambona pochodząca prawdopodobnie z kolegiackiego kościoła św. Michała w Lublinie.
Co do kesza:
Weź coś do pisania. Kesz po prawej stronie kościoła.
Powodzenia