Opis na podstawie strony: http://www.turystyka.radzionkow.pl/
Jan Kużaj – przedwojenny członek magistratu, ale przede wszystkim człowiek wielkiej odwagi. Aktywny członek „Nadziei” – organizacji niosącej materialną pomoc rodzinom aresztowanych, a także choć w mniejszym stopniu odpowiedzialną za dywersję. Do końca życia wierny własnym ideałom. Znany m.in. z tego że udzielał pomocy wysiedlanej ludności.
Po zdekonspirowaniu organizacji wydano za nim list gończy. W obawie o własne życie uciekł z Radzionkowa, ucieczka nie trwała jednak długo. W ręce gestapo Kużaj oddał się dobrowolnie. Zmusiły go do tego szykany i aresztowania wobec jego rodziny.
Aresztowany 20 października 1941 roku w Wieluniu, został przewieziony do Łodzi, Oświęcimia, a następnie Mysłowic.
W wieku 30tu lat skazany na śmierć przez powieszenie. W dniu 16 lutego 1942 roku, tuż za wiaduktem kolejowym w Rojcy, na jednym ze słupów telegraficznych została przygotowana prowizoryczna szubienica. Teren otoczyło wojsko. W czasie odczytywania wyroku zawołał: „Żegnaj rodzino, żegnajcie rodacy, niech żyje Polska”, po czym zawisnął na szubienicy.
Już po wojnie mieszkańcy Radzionkowa w miejscu jego kaźni wystawili symboliczny pomnik, przed którym właśnie stoisz.
Przydadzą się rękawiczki.
Jest to skrzynka etapowa multikesza "Miejsca pamięci Radzionkowa". Proszę o spisanie liczby z logbooka.