Ujek Anzelm wstoł z bujaka. Trza było nachajcować w piecu, coby nom niy ziombiło. Posłoł mie po gazety, a Gustlika po sztrachecle. Jak żech wrócił, to ujek mioł już narychtowane drewno i trocha wyngla w kołkastli kole kachloka. Ani my sie niy łobejrzeli, a sam już trzaskoł łogiyń. Jak sie rozchajcowało ujek naciepoł wyngla i musieli my jeszcze poczekać. Za tyn czos ujek Anzel wyciongnoł swoja fajka, wytrzepoł ja, zarobił tyotniym, a potym konskiym wyngla odpolił tytoń. Siednoł se nazod na bujaka i pado do nos:
Suchejcie co wom powiym. Dejcie se pozór, bo to niy jes żodne fanzolynie. Dejcie se pozór, jak bydziecie łazić po ćmoku do lasu na Błyndowie! Było niyroz, że wto sam poszeł i już go nikt wiyncyj na tym świecie niy widzioł… Godajom, że jak wto idzie se lasym, to naroz widzi jak coś sie świyci. Zdaje sie mu, że jes niydaleko, bo widzi światło z chałpy. Idzie w tamta strona, co by gibko przijś do dom. I jak tak idzie, to naroz czuje, ze mo mokro w szczewikach. W tyn czos jes już po chopie. Błynde ogniki zrobiły swoja robota, prziciongły se kogoś, coby utopił sie w bagnie, kaj jes jeich plac…
I trochę (pseudo)nauki
Błędne ogniki to prawdopodobnie bańki metanu wydobywające się spod bagna, które w odpowiednich warunkach ulegają samozapłonowi.
UWAGA!
Wjeżdżając od jednej strony możecie napotkać okresowo nieprzejezdną część drogi!