Staranie o założenie własnego cmentarza zakonnego w Niepokalanowie rozpoczęto jeszcze w 1930 roku, gdy liczba mieszkańców klasztoru przekroczyła już setkę. Wówczas zakładano, że cmentarz będzie niewielki (długości 15 m i szerokości 11 m) na terenie, gdzie dziś jest jeden z klasztornych parków. Wobec kategorycznych odmów władz na założenie cmentarza w Niepokalanowie w pierwotnym miejscu – za zgodą księcia Jana Druckiego-Lubeckiego – zaprojektowano założenie cmentarza klasztornego w miejscu leżącym jeszcze wtedy za opłotkami klasztoru, mniej więcej gdzie obecnie znajduje się dziś siedziba Radia Niepokalanów. Po licznych podaniach i odmowach ostatecznie zgoda na powołanie cmentarza ze Starostwa w języku niemieckim nadeszła dopiero 31 maja 1944 roku. Znajduje się on za siedzibą Radia. 9 czerwca 1944 roku odbył się pierwszy pogrzeb śp. o. Szymona Łasia.
Zakonny cmentarzyk był świadkiem wielu ważnych pochówków. 19 stycznia 1945 roku, długim szpalerem postępował kondukt pogrzebowy braci, którzy zginęli w sowieckim nalocie na Niepokalanów, a nad orszakiem przelatywały z hukiem samoloty, nadając tej smutnej uroczystości jeszcze więcej grozy i powagi. 7 listopada 1945 roku, po mszy św. odbył się pogrzeb na cmentarzu klasztornymi o. Alfonsa Kolbe – tego, który pierwszy wszczął starania o założenie nekropolii. Na cmentarzu zakonnym spoczął także zmarły 13 marca 1995 roku Franciszek Gajowniczek, za którego życie oddał o. Maksymilian Kolbe. Tu znajduje się także grób – zmarłego 12 sierpnia 1990 roku – Jana Marii Druckiego-Lubeckiego, który przekazał swoje grunty pod założenie klasztoru w Niepokalanowie. Obecnie jest tu 277 grobów.
Więcej informacji: https://newsbook.pl/2016/11/01/historia-zakonnego-cmentarza/
/Prosimy o uszanowanie sacrum miejsca/
Skrzynka to magnetyk dostępny z ulicy