Źródło; http://www.kirkuty.xip.pl/lipsk.htm
Początki osadnictwa żydowskiego w Lipsku przypadają na pierwszą połowę XVII wieku. W 1643 roku król Władysław IV nadał lipskim Żydom przywileje, które w dniu 15 marca 1679 r. potwierdził Jan III Sobieski. Zapisy te gwarantowały Żydom między innymi prawo wzniesienia synagogi, posiadania kramów oraz jatek, produkcji i sprzedaży napojów alkoholowych. W 1680 roku w osadzie odnotowano obecność dziesięciu Żydów. Na przestrzeni dziejów liczba Żydów w Lipsku ulegała wahaniom, jednak nigdy - w odróżnieniu od innych miasta - społeczność ta nie stanowiła większości wszystkich mieszkańców. W 1799 roku w miejscowości żyło 171 osób narodowości żydowskiej (19,5% całej populacji Lipska); w 1820 roku - 264 osób; w 1860 roku - 464 osób (26,8%). Na początku XX wieku liczebność tej grupy sięgnęła zenitu - w Lipsku było wtedy 510 osób pochodzenia żydowskiego, co stanowiło 32,6% wszystkich mieszkańców. Pierwsza wojna światowa i późniejszy kryzys gospodarczy przyczyniły się do zmniejszenia liczby Żydów. Wielu z nich zapewne wyemigrowało do innych krajów w poszukiwaniu lepszych perspektyw. W spisie powszechnym z 1921 roku już tylko 87 mieszkańców Lipska deklarowało żydowskie korzenie. Kres istnienia lipskiego sztetl przyniosła druga wojna światowa. W 1941 roku hitlerowcy deportowali wszystkich Żydów do getta w Grodnie, skąd później trafili do obozów zagłady.
Dziś jednym z materialnych śladów obecności Żydów w Lipsku jest niewielki cmentarz, położony przy polnej drodze, na północny wschód od miejscowości, widoczny z daleka jako kępa drzew. Nekropolia została założona prawdopodobnie w XVIII wieku, jej powierzchnia wynosi około pół hektara. Dawne granice są częściowo czytelne dzięki reliktom ziemnego obwałowania. W wyniku zniszczeń do dziś zachowały się nieliczne nagrobki, wykonane w większości z nieobrobionych kamieni granitowych.
KESZ:
Kordy wskazują pobliski pomnik poświęcony lipskim Żydom. Aby odnaleźć kesz należy odszukać macewę widoczną na spojlerze. Skrzynka będzie ukryta obok niej. Weź coś do pisania. To nasz pierwszy kesz, więc wskazówki i porady mile widziane.