Synagoga w Nowym Korczynie powstała na mocy przywileju wystawionego 28.05.1659 r w Warszawie przez króla Jana Kazimierza, zezwalającego ludności pochodzenia żydowskiego wybudować synagogę, założyć cmentarz i swobodnie wykonywać praktyki religijne. Przywilej z 1659 r potwierdzili kolejni władcy - Michał Korybut, Jan III, August II i III oraz Stanisław August Poniatowski. Architekt i budowniczy obiektu pozostają nieznani. Synagogę przebudowano w 1724 r po zniszczeniach okresu wojny północnej. Po pożarze w 1855 r i odrestaurowaniu, kolejna przebudowa miała miejsce w latach 1894-1895. Wówczas od strony zachodniej dobudowano kolejny przedsionek a na nim kolumnadę wspierającą trójkątny przyczółek. Nadało to synagodze monumentalny wygląd. Ludność żydowska w okresie porozbiorowym stanowiła większość mieszkańców N. Korczyna. W 1942 r ostatnich Żydów z Nowego Korczyna, Niemcy wywieźli do obozu zagłady w Treblince a opuszczona świątynia popadała w ruinę.
Edycja 07.05.2020
Roboty i prace zabezpieczające odcięły żelazną kratą dostęp do wnętrza synagogi. Pierwotna skrzynka być może jeszcze tam jest, ale brak dostępu. Nowa skrzynka umieszczona na zewnątrz. Nieznaczna korekta współrzędnych, zmiana spoilera i podpowiedzi.