Piękny park, który kryje w sobie wiele tajemniczych miejsc. Jego największą zaletą jest spora różnorodność, nieregularność i dzikość. Zapraszam zatem do środka!
Park romantyczny o powierzchni ok. 11 ha zakomponowano w latach 30. XIX w., nadając mu charakter kompozycji krajobrazowej, co było zgodne z duchem czasu (styl angielski).
Zrealizowano go według planów Paula Lorenza z Zwickau. W XIX w. regularne układy ogrodów, podporządkowanych zasadom symetrii, wyparły układy oparte o naturalne formy przyrodnicze, w których pojawiają się solitery, nieregularne grupy nasadzeń, klomby i gaje. Stanowiły one kulisy dla komponowanych zielenią i elementami naturalnego krajobrazu planów i widoków, które dopełniały budowle i elementy małej architektury.
Zgodnie z tymi zasadami ukształtowano też park pałacowy w Trzebiechowie. Układ kompozycyjny wzbogacają osie widokowe, czytelne do dnia dzisiejszego, zestawione z polanami trawiastymi, grupami drzew i kępami krzewów oraz pojedynczymi soliterami. Istotnym elementem kompozycji było wzgórze po pn.-zach. stronie z ruinami antycznej świątyni, skąd roztaczał się rozległy widok.
(źródło: https://www.lwkz.pl/monument/show/id/876)
O keszu:
- współrzędne +/- 5m, przyjrzyj się dokładnie aby odszukać mechanizm,
- ciągnij delikatnie "na spokojnie" aby nie zerwać,
- po zdobyciu postaraj się o dokładne zamaskowanie.