Mury obronne Lwówka Śl. należą do najciekawszych tego typu na Dolnym Śląsku. Tworzą wyjątkowo bogate założenie o dwóch obwodach obronnych. Zachowały się stosunkowo dobrze i dają przegląd urządzeń warownych z różnych okresów ich rozwoju. Starszy, wewnętrzny pierścień obwarowań zachował mury z niewielkimi szczerbami, a przy nich kilka baszt łupinowych i jedna duża basteja. Najefektowniejsze fragmenty zabytkowe stanowią nieźle zachowane odcinki murów przy wieżach bramnych. Poszczerbione z dwu stron dobiegające do wysokich masywów wież, tworzą, wraz z towarzyszącą linii murów aleją, malowniczą oprawę pejzażu staromiejskiego, ożywionego ceglastymi dachami budynków. Turyści nazywają Lwówek Śląski polskim Carcassone. Historia obwarowań lwóweckich nie da się zamknąć ścisłymi datami, nie odnotowały ich bowiem źródła pisane. Tylko pośrednie wzmianki pozwalają odtworzyć główne i z przybliżeniem datowane etapy rozwojowe. Z badań wynika, że miasto miało już mury obronne pod koniec XIII wieku. W ciągu XIV i na początku XV wieku fortyfikacje Lwówka stanowić już musiały poważną zaporę, skoro dwukrotnie (1427 i 1432) husyci zaniechali oblegania miasta.
Skrzynka nie znajduje się pod wpółrzednymi aby zachecić potencjalnych poszukiwaczy do spaceru wzdłuż murów i poczucia klimatu tego grodu. Aby ją znależć trzeba skojarzyć spoilaka i typ skrzynki.