Tubądzin dworek -
Dwór w Tubądzinie powstał przed 1796 r. Zbudowany został przez Macieja Zbijewskiego herbu Rola, kasztelana konarskiego sieradzkiego. Jest to piętrowy budynek w stylu klasycystycznym, usadowiony na planie prostokąta. Dach czterospadowy, łamany, z okapem wspartym na kroksztynach. Od 1891 r., dwór wraz z liczącym 284 ha majątkiem ziemskim, przeszedł na własność Kazimierza Stanisława Walewskiego h. Kolumna, potomka rodu, który swymi korzeniami sięga XIV w. Kazimierz S. Walewski, historyk – amator, genealog i heraldyk, admirator nie tylko przeszłości swojego rodu, ale także historii Ziemi Sieradzkiej, zgromadził w swym dworze niezwykle cenne zbiory.
Ostatni właściciel dworu - Kazimierz Walewski urządził tu archiwum rodu Walewskich, na które składały się zbiory rodzinnych dokumentów, 132 portrety i szereg różnych pamiątek po członkach tego rodu. Znajdowała się tu też bogato wyposażona biblioteka, starodruki z XVI-XVIII w., zbiory archeologiczne. Po wybuchu II wojny światowej majątki w sąsiednim Inczewie i w Tubądzinie oddane zostały w zarząd Niemca Mauve Lutza. K. Walewski pozostał wprawdzie w jednym pokoju we dworze, lecz wkrótce zmarł (3 III 1940 r.).
Część zbiorów przepadła, większość jednak została uratowana dzięki Rudolfowi Weinertowi - Austriakowi, przedwojennemu kustoszowi Muzeum Ziemi Sieradzkiej, który podpisał volkslistę. Po wojnie zbiory Walewskiego zostały rozdzielone między Archiwum Państwowe w Łodzi i Muzeum w Sieradzu. Dwór po wojnie został kompletnie zniszczony, zostały tylko mury. W 1971 r. przystąpiono do jego odbudowy. Remont trwał 13 lat. W 1984 r. otwarto w nim Muzeum Wnętrz Dworskich (od 1998 r.: Muzeum Walewskich) jako filię Muzeum Okręgowego w Sieradzu. W południowej części parku stoi także oficyna dworska, pierwotnie z 1860 r., odbudowana od podstaw i przeznaczona na zaplecze administracyjne muzeum.