Średniowieczne fortyfikacje miejskie w Gniewie zostały wzniesione już w początkach XIV wieku tuż po lokacji miasta 1297. Ceglane mury ustawione na kamiennych fundamentach zostały wzmocnione prostokątnymi basztami otwartymi od strony miasta. Zarówno mury, jak i baszty zaopatrzone były w blankowanie i ganki dla załogi. Komunikację zapewniały trzy bramy miejskie: Gdańska, Malborska i Wodna oraz Brama Zamkowa łącząca miasto z zamkiem.
W XVII wieku, w związku z narastającym zagrożeniem ze strony Szwedów. Poszerzono umocnienia, budując szańce i bastiony ziemne, szczególnie wzmacniające obronę bram miejskich i baszt.
W miejscu ukrycia skrzynki znajdował się w XVII w. szaniec artyleryjski.
Począwszy od wieku XVIII umocnienia miejskie Gniewu zaczęły popadać w ruinę, przyspieszoną w XIX wieku rozbiórką wszystkich bram miejskich oraz części gotyckich murów obronnych.