W 1774 właścicielem dóbr nieborowskich, mających swe początki w końcu XII wieku, został książę Michał Hieronim Radziwiłł, późniejszy wojewoda wileński i jeden z najbogatszych magnatów polsko-wileńskich. W pałacu nieborowskim Michał Hieronim Radziwiłł zgromadził kolekcję obrazów mistrzów europejskich - holenderskich, niemieckich, włoskich i hiszpańskich oraz portrety osobistości polskich i obcych, gabinet kilkunastu tysięcy rycin, księgozbiór unikatowych starodruków (od XVI wieku), zespoły mebli polskich, angielskich i francuskich, zbiory sztuki zdobniczej - sreber, porcelany, szkieł i tkanin. Dla niego warszawski architekt Szymon Bogumił Zug założył na początku lat siedemdziesiątych XVIII wieku regularny ogród francuski i przebudował w 1784 roku wnętrza pałacu w stylu wczesnoklasycystycznym (Gabinety Żółty i Zielony, Sypialnia Wojewody). Po śmierci Michała Hieronima Radziwiłła w 1831 roku, dobra nieborowskie podupadły, a pałac uległ zaniedbaniu. Spadkobiercy przez długie lata prowadzili spór o ogromną sukcesję po zmarłym, położoną na terenie Cesarstwa Rosyjskiego, Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Poznańskiego. Część dóbr, położona w Królestwie Polskim, a w niej Nieborów, przypadły w spadku w 1841 roku synowi Michała Hieronima - Michałowi Gedeonowi Radziwiłłowi, generałowi wojsk polskich, jednemu z głównodowodzących powstaniem listopadowym 1831 roku. Z kolei jego spadkobierca, syn Zygmunt Radziwiłł, okazał się utracjuszem i doprowadził do ruiny dobra swoich przodków. Sprzedał na licytacji w Paryżu najlepszą część galerii obrazów i biblioteki, zgromadzonych przez wielkiego dziadka, i odsprzedał w obce ręce Arkadię z całym jej unikatowym wyposażeniem. Nieborów naa szczęście odstąpił w 1879 roku swemu bratankowi Michałowi Piotrowi Radziwiłłowi. Nowy właściciel podniósł z ruiny zaniedbane dobra, odkupił Arkadię, założył przy pałacu manufakturę mebli i majoliki, uzupełnił uszczuplone wyposażenie wnętrz i wyposażył na nowo bibliotekę pałacową. Zmarł bezpotomnie w 1903 roku, a wdowa po nim sprzedała w trzy lata później dobra nieborowskie wraz z pałacem dalekiemu kuzynowi męża Januszowi Radziwiłłowi, ordynatowi ołyckiemu. Janusz Radziwiłł dokonał z kolei w latach 1922-1929 przebudowy wnętrz pałacu w Nieborowie, m.in. Sali Weneckiej i Palarni, nadbudowy drugiego piętra i uczynił z Nieborowa głośną podwarszawską rezydencję, odwiedzaną przez znanych polityków i inne osobistości życia publicznego w Polsce. Własnością Radziwiłłów pałac był aż do końca II wojny światowej, później posiadłość przejęło państwo. Na tyłach pałacu znajduje się rozległy park w stylu francuskim, ozdobiony labiryntami z bukszpanów i malowniczymi, kwiatowymi rabatami. Wśród alejek, obsadzonych starymi drzewami, ustawiono kamienne rzeźby, kolumny i sarkofagi.
Wszystkie kesze związane z projektem AN są na terenie zespołów pałacowo-parkowych w Arkadii i Nieborowie. Wstęp do obu parków jest płatny, bilety w cenie 6zł ulga/10zł normalny! Kesz znajduje się całkiem niedaleko pałacu. Proszę uważać na kamery, strażników, czy turystów po prostu... bo w łykendy jest ich tu mnóstwo. Skrzynkę ukryłem w dosyć oczywistym miejscu, tyle, że zadanie trochę utrudniłem. Oczywiste miejsca zostały sprytnym acz tajemnym sposobem zmultiplikowane.