Kościół parafialny w Kętach, leżący w pobliżu miejskiego rynku, jest najstarszą świątynią w mieście. W XIII w. powstał w tym miejscu drewniany kościół (przy tworzącej się osadzie z fundacji księcia Mieczysława), który po czterech dekadach został prawdopodobnie spalony przez Tatarów. W kolejnym XV w. odbudowano go w stylu gotyckim z grubych i masywnych kamieni. Niestety, w wyniku najazdu szwedzkiego z 1657 roku Kęty poniosły dotkliwe straty i między innymi ponownie spłonął murowany kościół parafialny. Od razu przystąpiono do kolejnej odbudowy i już w ciągu 7 lat w roku 1685 wzniesiono istniejącą do dziś barokową świątynię pod wezwaniem dwóch patronek: św. Małgorzaty i św. Katarzyny. W XVIII wieku dobudowano do obiektu 40-metrową wieżę, którą w 1910 r. nakryto hełmem z miedzianą blachą.
Budynek utworzony został na planie łacińskiego krzyża i ma charakter jednonawowej bazyliki. Na elewacji wmurowano dwie tablice. Jedna upamiętnia mieszkańców Kęt poległych i zaginionych na frontach XX-wiecznych wojen. Poniżej niej znajduje się ziemia z miejsc kaźni dla Polaków: z leżącego niedaleko obozu koncentracyjnego KL Auschwitz, z Monte Cassino oraz z Katynia. Druga tablica zawiera nazwiska żołnierzy III Kompanii Obrony Narodowej „Kęty”.
W barokowym ołtarzu głównym znajduje się ogromny XVII-wieczny obraz, przedstawiający Matkę Bożą z Dzieciątkiem Jezus oraz stojące obok niej patronki świątyni. Ołtarze boczne ukazują wizerunki Jezusa i Matki Boskiej oraz rzeźbioną scenę ukrzyżowania, której centrum stanowi XVII-wieczny krucyfiks. Bogato zdobioną neobarokową ambonę wykonał początkiem XX w. Stanisław Jarząbek.