Początki budowy dzisiejszego pałacu należy umiejscowić w XVIII wieku. Maximilian Leopold von Reibnitz zlecił w 1751 roku przebudowę pałacu w stylu barokowym. Powstała budowla dwukondygnacyjna, trójskrzydłowa, pokryta mansardowym dachem.
W roku 1816 Mysłakowice stały się własnością feldmarszałka Prus hrabiego Augusta Neidhardta von Gneisenau, który wkrótce po nabyciu posiadłości przystąpił do modernizacji pałacu, powierzając funkcję inspektora budowlanego malarzowi i architektowi Karlowi Raabemu. W wyniku modernizacji, pałac powiększył się, nabrał okazałości, a dzięki dobudowaniu oszklonej oranżerii i tarasu harmonijnie łączył się z otaczającym go krajobrazem.
Jesienią 1832 r. od potomków hrabiego, wieś kupił sam król pruski Fryderyk Wilhelm III i przeznaczył na letnią rezydencję. Zaraz po nabyciu wsi na nowo urządzono i umeblowano pałac królewski. W roku1833 na polecenie króla, Józef Lenne rozpoczął tworzenie parku krajobrazowego wokół pałacu, w 1835 r. wybudowano most na rzece Łomnica.
Po śmierci króla Fryderyka Wilhelma III na tron wstąpił jego syn Fryderyk Wilhelm IV. Stał się on właścicielem majątku i po odkupieniu pałacu od swojej macochy zdecydował się na całkowitą przebudowę pałacu w stylu neogotyckim. Już wkrótce powstały plany przebudowy, których autorem był architekt Friedrich August Stüler, któremu w dużej mierze budowla zawdzięcza swój dzisiejszy wygląd.
Od roku 1951 w pałacu działa szkoła. W roku 1980 pałac został wpisany na listę zabytków chronionych. Z czasów, kiedy mieszkali tutaj monarchowie zachował się zewnętrzny charakter budowli, podczas gdy daleko idącym i jak się zdaje nieodwracalnym zmianom uległ podział pomieszczeń i ich wystrój. Obecnie właścicielem pałacu, a w ostatnich latach także restauratorem parku jest gmina Mysłakowice.