Skrzynka należy do serii

Atlas Polskich Ryb

Jak wszystkim wiadomo - ryby łowi się za pomocą wędki. Nie wyruszaj na kesze bez odpowiedniego sprzętu. Jeśli wybierasz się na wędkowanie po raz pierwszy w życiu - instrukcję dotyczącą łowienia keszy znajdziesz w opisie skrzynki finałowej (KLIK).

Zdecydowana większość keszy umieszczona jest na sosnach, na wysokości mniej więcej 8 metrów.

UWAGA! Sprawdź kolor taśmy izolacyjnej, oklejonej tuż pod nakrętką złowionej PETki oraz zapisz znajdującą się w logbooku "rybkocyferkę". Dane te będą Ci potrzebne do ustalenia współrzędnych pojemnika finałowego.

Każdy kesz jest zagadką, której rozwiązania szukasz, studiując listing. Życzę udanej zabawy!

PISKORZ

Piskorz idealnie nadaje się do akwarium zimnowodnego: nie wymaga zbyt dużo miejsca, znosi niską jakość wody i potrafi przetrwać okresowy wzrost jej temperatury.

Wygląd:

Niektórzy uważają, że przypomina węża. Ciało ma przekrój cylindryczny, jest wydłużone, lekko spłaszczone z boków, pokryte drobną łuską ukrytą w skórze. Głowa jest mała, otwór gębowy od dołu czaszki mały otoczony mięsistymi wargami i pięcioma parami wąsików, zwisających ku dołowi. Dwie pary wąsików znajdują się na górnej wardze, trzecia para podobnej długości leży w kącikach ust, a dwie najkrótsze wyrastają z dolnej wargi. Jako, że piskorz bada otoczenia za pomocą wąsów, ma małe oczy ulokowane na czubku głowy. Linia boczna nie jest widoczna. Barwa zależy od środowiska, w jakim przebywa. Grzbiet ciała i pasy na bokach są najczęściej koloru ciemnobrązowego aż do czerwonobrązowego. Wzdłuż boków – od pokryw skrzelowych do nasady płetwy ogonowej ciągnie się szeroki ciemnobrązowy pas. Podobne pasy pokrywają grzbiet i brzuszne partie ciała. Głowa, brzuch i płetwy pokryte wieloma plamkami. Płetwy są najczęściej brudnożółte. Ciało pokrywa śluz. Piskorz żyje zwykle do 6 lat i rzadko osiąga długość ciała od 25 do 30 cm.

Występowanie:

Piskorz zamieszkuje Europę od Renu na zachodzie, po Wołgę na wschodzie i od Dunaju na południu po Dźwinę na północy. Zasięg występowania piskorza szybko się zmniejsza, głównie w związku z zanieczyszczeniem wód. Dawniej w Polsce był pospolity, obecnie nielicznie zamieszkuje niemal wszystkie nizinne zbiorniki. Piskorz zamieszkuje głównie wolno płynące rzeki, jeziora, starorzecza, rowy melioracyjne i kanały. Ryba ta preferuje muliste dno, w którym chętnie się chroni, a nawet może przetrwać niski stan wody i niedobory tlenu.

Odżywianie:

Piskorz zjada głównie to, co znajdzie w mulistym dnie. Żywi się małymi bezkręgowcami, przydennymi larwami, skorupiakami, mięczakami i drobnymi szczątkami organicznymi. Piskorze wykrywają pożywienie za pomocą receptorów, znajdujących się  na tzw. wąsikach umieszczonych w okolicy warg.

Rozmnażanie:

Do tarła przystępuje od kwietnia do czerwca, przy temperaturze wody 16-20 stopni Celsjusza. Ikra składana jest na roślinność oraz na muliste podłoże. Samica składa od 11 tys. do ponad 39 tys. ziaren ikry. Średnica jaj wynosi około 1,7-1,9 mm. Wylęg następuje po 2-3 dniach. Dojrzałość płciową osiąga w drugim roku życia. Żyje do 6 lat. 

Ochrona:

Połów piskorza jest w Polsce niedopuszczalny – okres ochronny trwa więc cały rok.

Ciekawostki:

Podczas niedoboru tlenu w wodzie piskorz połyka powietrze i przepycha je przez jelito, silnie otoczone siecią naczyń krwionośnych, gdzie tlen jest pobierany. Zużyte powietrze wydalane jest otworem odbytowym.