Grochowalsk - nazwa wsi notowana była od 1267 roku jako Grochowarsko.
Badania archeologiczne prowadzone na terenie ziemi dobrzyńskiej wskazują, że osadnictwo na terenie Grochowalska zaczęło się rozwijać na początku średniowiecza. Na terenie wsi odkryto 8 stanowisk archeologicznych od połowy X do początku XIV wieku i 2 stanowiska z późnego średniowiecza.
Pierwsza wzmianka o miejscowości pojawia się w dokumencie Bolesława I Mazowieckiego z 1244 roku. Majątek Grochovarsko trafia wówczas w ręce trzech rycerzy, którzy wcześniej walczyli z pogańskim plemieniem Jaćwięgów.
Na miejscu obecnego cmentarza pierwotnie stał kościół, który obecnie znajduje się w innej części wsi (kesz Grochowalsk - Drewniany Kościół - OP9GMY).
W Grochowalsku przy cmentarzu parafialnym znajduje się głęboki parów, prowadzący w kierunku malowniczej doliny strumienia, który ma swoje źródła w pobliskiej Krępie, a ciągnie się aż po mokradła w Lipinach. Otóż ta szeroka i głęboka dolina stanowi naturalną barierę między Krojczynem a Grochowalskiem. Strumień meandruje tutaj przez całe dno doliny.
Uroki tego miejsca dostrzegli już nasi praprzodkowie, bo podobno w pobliżu odnaleziono pozostałości osady ludzkiej sprzed wielu wieków. Walory obronne tego miejsca sprawiły, że niemieccy planiści nie musieli umacniać tego miejsca zbyt mocno. Grochowalsk zamykał silne umocnienia tej strony Wisły, dalej ciągły się jedynie rowy przeciwpancerne i okopy.
W Grochowalsku, właśnie w okolicy cmentarza znajduje się schron, ale jest dość trudny do odnalezienia, mocno zarośnięty krzakami i chwastami. Aby go znaleźć trzeba iść wzdłuż granicy pola przy zaroślach i uważnie wypatrywać otworu strzelniczego.
Kesz - pojemnik zawierający certyfikaty, logbook, ołówek, jest miejsce na geokrety.