Krótka historia głębowickiego klasztoru
Pierwsze wzmianki o położonych na wschód od Wińska Głębowicach pochodzą z 1369 roku. W tej niewielkiej wsi podziwiać można zespół poklasztorny, którego historia sięga XVII wieku. Wtedy to alzacki pułkownik armii cesarskiej Jan Adam de Garnier, uhonorowany za waleczność w wojnie trzydziestoletniej tytułem barona, ufundował karmelitom klasztor i wspaniały barokowy kościół p.w. św. Eliasza (obecnie p.w. Matki Bożej Szkaplerznej). Jak mówią źródła historyczne, 23 sierpnia 1676 r. został wmurowany kamień węgielny pod budowę kościoła i klasztoru w Głębowicach.
Sam baron Garnier osiadł tu, wstępując przed śmiercią do zakonu karmelitów. Zmarł jako prosty zakonnik, którego pochowano w krypcie kościoła w Głębowicach. Likwidacja klasztoru nastąpiła w listopadzie 1810 roku na mocy edyktu Fryderyka Wilhelma III, który ogłosił sekularyzację klasztorów. Do tego momentu w klasztornej bibliotece zgromadzono blisko 2,5 tys. tomów ksiąg liturgicznych, śpiewników, rozpraw teologicznych, a nawet rzadkich druków świeckich klasyków greckich i rzymskich. Księgozbiór był gromadzony na potrzeby zarówno samych zakonników, jak i uczniów umieszczonych w klasztorze. W 1996 roku grupa antropologów uporządkowała wszystkie trumny znajdujące się w krypcie kościoła, w tym trumnę ze szczątkami Jana Adama de Garniera.
Obecne współrzędne kesza są fałszywe. Kesza należy szukać na następujących współrzędnych:
N 51° 26.klasztor/0/Głębowice
E 16° 43.klasztor/Głębowice/0
Skrzyneczka rozmiaru mikro w większym maskowaniu została zlokalizowana w milutkim miejscu, dogodnym do popodziwiania obiektu w całej okazałości. W razie problemów skorzystajcie z zaszyfrowanej podpowiedzi. Powodzenia, miłych wrażeń.