Powstał jako jeden z 10 bastionów staroholenderskich, element rozpoczętego w 1643 roku nowożytnego obwodu fortecznego miasta Przed 1709 r. wykonano elementy murowane. W latach 1741-1758 przebudowany przez Prusaków. W okresie od 1700 do 1758 r. istniał na dziedzińcu budynek, prawdopodobnie magazyn sprzętu artyleryjskiego. Obecnie zachowane dwukondygnacyjne kamienno-ceglane kazamaty wybudowano podczas przebudowy w 1771-1774, powstał pięciokondygnacyjny obwód ziemnego bastionu z murowanymi kazamatami wokół pięcioboku z charakterystyczną bramą. W obu barkach bastionu umieszczono murowane kazamaty działobitni. Podczas oblężenia w 1807 r. funkcjonowało tu m.in. laboratorium, w którym przygotowywano amunicję i ukryto ostatnią z części wielkiego skarbu Twierdzy Nysy