PZL - 23 "Karaś" został zaprojektowany przez inż. Stanisława Praussa przy współpracy dr. inż. Franiciszka Misztala. Był to projekt samolotu rozpoznawczo - bombowego na zamówienie lotnictwa wojskowego.
Była to przeróbka projektu lekkiego 6 miejscowego samolotu komunikacyjnego.
Pierwszy prototym został oblatany w sierpniu 1934 r. W kolejnych latach wprowadzano poprawki do konstrukcji i produkcja seryjna ruszyła na początku 1937 r. Razem zbudowano 253 egzemplarze.
Samolot był pokazany na wystawie ILIS w Sztokholmie w 1936 r. oraz na Salonie Lotniczym w Paryżu (1936 r.) Po prezentacji do Polski wpłynęły zapytania ofertowe z Rumunii, Bułgarii, Turcji, Szwecji oraz państw środkowoamerykańskich. Umowę zawarto tylko z Bułgarią.
W Kampanii Wrześniowej ”Karasie” były wykorzystane zarówno do bombardowania, jak i rozpoznania. Ataki bombowe przeprowadzano przeciw kolumnom i zgrupowaniom wojsk pancernych i zmotoryzowanych. Najpoważniejszymi ich akcjami było bombardowanie niemieckich kolumn pancernych pod Radomskiem, Pułtuskiem i Różanem.
W ręce Niemców dostało się kilkanaście uszkodzonych ”Karasi”, którzy nie wykazali nimi zainteresowania. Natomiast Rosjanie na lotnisku Skniłów we Lwowie zdobyli 4 ”Karasie” z 55 Samodzielnej Eskadry Bombowej, oraz na na lotnisku w Brodach 14 dalsze egz. ( Kilka z nich było sprawnych. ”Karasie” były jedynymi polskimi samolotami bojowymi, które w ZSRR zakwalifikowano jako sprzęt przydatny dla tamtejszych eskadr bombowych. Do Rumunii ewakuowano 20 w wersjach PZL-23A i PZL-23B ( Rumunia bezprawnie włączyli ”Karasie” do swojego lotnictwa. Weszły na wyposażenie w 73 eskadrze bombowej lekkiej 6 pułku lotniczego. Po ataku na ZSSR wykorzystane były w walkach w Besarabii, nad Dniestrem oraz w Odessie i pod Stalingradem. W połowie 1943 r. zostały wycofane do II linii. W 1944 r. sformowano z nich eskadrę przeznaczoną do nocnych nalotów nękających. Bardzo wyeksploatowane uległy kasacji w pierwszych latach po zakończeniu wojny.
Pierwszy etap zawiera informację, w którym budynku jest kesz.