Kościół zbudowany został na przełomie XII i XIII w. z ciosanego granitu i nieobrobionych kamieni polnych, na planie prostokąta jako budowla jednonawowa.
W późniejszych wiekach podlegał licznym przebudowom, które zatarły pierwotne formy architektoniczne świątyni.
Przy płn.-wsch. narożniku kościoła wznosi się wieża wolnostojąca, trzypiętrowa, murowana z cegły, otynkowana, wybudowana w latach 1815–1857. Wcześniejsza wieża, drewniana, spłonęła w 1808 roku.
W 1945 r. kościół poświęcono jako rzym.-kat., od 1951 r. funkcjonuje jako parafialny.