Cmentarz Katolicki Emaus i Ewangelicki Cmentarz Zbawiciela
Po północnej stronie ul. Kartuskiej, na stromym zboczu, wzdłuż ul. Starodworskiej, z którą graniczy od wschodu. Powstał w roku 1709 podczas zarazy (dżumy), uchwytny na planach od 1781, przeznaczony dla mieszkańców Emaus. Po roku 1830 cmentarz ewangelickiej gminy kościoła św. Katarzyny (chowano na nim także pastorów).
Przejęty przez powstałą w roku 1895 nową parafię luterańską przy kościele Zbawiciela (Heilandskirche) przy ul. Kościelnej. Rozbudowany w kierunku zachodnim i północnym na początku XX wieku, w 1905 zbudowano ceglaną kaplicę.
Na planie prostokąta mocno wydłużonego w kierunku północno-południowym, o powierzchni 1,73 ha, na stromym terenie ukształtowanym w formie 3 tarasów, z centralną aleją w podłużnej osi działki.
Po roku 1945 nieczynny, zamknięty 8 XII 1956, po wyrównaniu terenu założono park.
Na nieczynnym cmentarzu 8 XI 1953 przy próbie rozbrojenia znalezionego niewybuchu zginęło troje dzieci (5-7 lat).
Współrzędne wskazują tablice upamiętniającą dawny cmentarz. Udaj się schodami do góry. Szukaj przy czwartej latarni.