W Otokach jedynym zabytkiem jest XIX-wieczny wiatrak holenderski.
Obiekt został wybudowany najprawdopodobniej pomiędzy 1871 roku, a 1888 rokiem – w 1871 roku nie pojawiają się jeszcze żadne wzmianki dotyczące wiatraka, zaś na mapach z 1888 roku już odnajdziemy ten budynek.
Według ustnych przekazów wiatrak działał tylko do przełomu XIX i XX wieku, wówczas na potrzeby wsi wystarczająca była praca istniejących młynów – dolnego i górnego, wybudowanego w 1895 roku.
Po 1945 roku wiatrak został ponownie uruchomiony przez polskiego młynarza i działał do 1960 roku. Przez kolejne lata obiekt był nieużywany i popadał w ruinę.
Wiatrak holenderski został wybudowany na planie okręgu o średnicy 815 cm.
Obiekt ma charakterystyczną dla tego typu wiatraków bryłę w formie ściętego stożka. Jeszcze w latach 80. XX wieku całość była nakryta dwunaczółkowym dachem.
Pierwotnie obiekt (łącznie z dachem) miał 1100 cm wysokości. Budowla została wzniesiona z czerwonej cegły.
Wewnątrz budynek był podzielony drewnianymi stropami belkowymi na trzy kondygnacje. Na samej górze znajdowały się mechanizmy obrotowe czapy i część urządzeń transmisyjnych.
Dziś z wyposażenia wiatraka zachowało się niewiele: drewniany wał sztorcowy na posadzce, metalowe koło trybowe na belkach stropowych, fragmenty odsiewacza cylindrycznego i dwa kamienie mlewnika o średnicy 145 cm.
Kesz na kordach.