Karol Kalita de Brenzenheim pseudonim „Rębajło” urodził się 4 listopada 1830 roku w Komarnie koło Rudek na Ukrainie, zmarł 25 maja 1919 roku we Lwowie. Jego rodzina pochodziła z Inflant, osiedliła się w Galicji po III rozbiorze. Już jako szesnastoletni uczeń gimnazjalny brał udział w pracach konspiracyjnych, za co w 1846 roku został siłą wcielony do wojska austriackiego. Zwolniony ze służby w 1847 powrócił do szkoły, ale na krótko, gdyż w kwietniu 1849 zaciągnął się do legionu Józefa Wysockiego i w jego oddziale brał udział w Wiośnie Ludów na Węgrzech. Mimo amnestii, po powrocie do kraju został aresztowany i ponownie wcielony do wojska, w którym osiągnął stopnień podporucznika (brał udział w wojnie we Włoszech w 1859 roku). Na wieść o wybuchu powstania w Królestwie Polskim razem z 12 innymi oficerami ze swego pułku powrócił do ojczyzny i oddał się do dyspozycji władz narodowych. Został mianowany majorem i skierowany do powiatu stopnickiego. Zorganizował Pułk Stopnicki w składzie Dywizji Sandomierskiej w Korpusie generała Józefa Hauke–Bosaka. Stoczył kilka zwycięskich bitew z Rosjanami, między innymi pod Mierzwinem (5 grudnia 1863), pod Hutą Szczeceńską (9 grudnia 1863) oraz pod Lubienią i Iłżą (17 stycznia 1864). Po tej ostatniej bitwie został awansowany na stopień pułkownika. Z powodu choroby nie uczestniczył w bitwie pod Opatowem, w której rozbito jego pułk. Po upadku powstania udał się na emigrację do Turcji. W 1871 roku wrócił do Galicji i osiadł we Lwowie, gdzie zmarł doczekawszy niepodległej Polski.
W dniu 22 listopada 2018 roku staraniem Nadleśnictwa Daleszyce odsłonięto w Murawinie koło Ujen obelisk upamiętniający bitwę pod Hutą Szczeceńską.