Paciorki jednego różańca – polski film psychologiczny i obyczajowy z 1979 roku w reżyserii Kazimierza Kutza na podstawie noweli Tego domu już nie ma Albina Siekierskiego.
Film opowiada o sprzeciwie zasłużonego, emerytowanego górnika wobec akcji wyburzania osiedla domków górniczych i przesiedlaniu mieszkańców do postawionych w ich miejscu budynków z wielkiej płyty. Zdjęcia wykonano w kolonii domków górniczych na osiedlu Giszowiec, które w tym czasie miał spotkać dokładnie taki sam los. Dlatego też film początkowo miał problemy z cenzurą[1].
Dom, który stanowi centrum fabularne filmu, rzeczywiście w roku 1979 przeznaczony był do wyburzenia pod nowe zabudowania. Lokalny konserwator zabytków wstrzymał jednak prace. Budynek ten istnieje do dzisiaj przy ulicy Przyjaznej 28