Historia Kanału Hutniczego i szosy Renarda (obecnie DW 463)
W celu poprawy wydajności huty w Kolonowskiem, poprzez zwiększenie siły kół wodnych, hrabia Filip Colonna przystąpił w latach 1790-1795 do realizacji zakrojonego na szeroką skalę projektu zasilenia stawu hutniczego na Bziniczce w Kolonowskiem wodami Małej Panwi. W tym celu, nieco poniżej ujścia rzeki Lublinicy (Lublinieckiej Wody) w okolicach Zawadzkiego, przegrodzono zaporą nurt tej rzeki i spiętrzoną wodę skierowano do kanału wykopanego wzdłuż drogi biegnącej z Zawadzkiego do Kolonowskiego. Kanał mający ponad 6 kilometrów długości był w owych czasach przedsięwzięciem niespotykanym na naszym terenie.
W celu poprawy możliwości komunikacyjnych, umożliwiających transport materiałów i surowców pomiędzy zakładami hutniczymi w dolinie Małej Panwi oraz ekspedycję gotowych wyrobów, w roku 1836 roku z inicjatywy hrabiego Andreasa Renarda, przystąpiono do budowy drogi łączącej huty w Żędowicach, Zawadzkiem, Kolonowskim i Fosowskiem z Opolem w kierunku zachodnim i Pyskowicami w kierunku południowo wschodnim. Prywatna inicjatywa właściciela dóbr strzeleckich okazała się przedsięwzięciem całkowicie uzasadnionym. Droga ta pełni ważną funkcję komunikacyjną do dnia dzisiejszego.
Źródło: J.T. Juros "Historia, zabytki i ślady hutnictwa w dolinie Małej Panwi"
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
O skrzynce (większe mikro):
Zawartość na starcie: logbook, ołówek, certyfikaty dla 3 pierwszych znalazców, pochłaniacz wilgoci
Współrzędne wskazują wiatę przy szlaku rowerowym. Za wiatą rośnie piękny dąb - u jego stóp szukaj kesza.
Przygotowanie nowej skrzynki wymaga nakładu pracy i czasu więc piszcie coś więcej niż: TFTC!