W roku 1765 biskup krakowski Sołtyk zezwolił na terenie Grotnik, w miejscu zwanym cegielnia, założyć nowy cmentarz społeczności żydowskiej. W okresie międzywojennym cmentarz, był w dobrym stanie , został ogrodzony a na jego terenie wybudowano dom przedpogrzebowy. Podczas ostatniej wojny światowej, w roku 1941 Niemcy zlikwidowali dwa cmentarze żydowskie w Nowym Korczynie używając nagrobki między innymi do budowy okopów. Po wojnie nieliczne jeszcze zachowane obiekty, a właściwie fragmenty nagrobków, użyto w charakterze posadzki w kościele franciszkańskim. Wydobyte następnie i umieszczone na zewnątrz kościoła uległy całkowitej dewastacji tak, że obecnie już są nieczytelne i nic nie świadczy, że były to żydowskie nagrobki. W 1952 r. powierzchnię cmentarza oceniano na ok. 1,12 ha. Stan zniszczeń wynosił wówczas 100%, a teren użytkowali rolnicy ze wsi Grotniki jako grunt orny. W połowie lat 90 XX wieku cmentarz został ogrodzony. Dzięki staraniom Izraela Meira Gabaja ustawiono trzy macewy, upamiętniające miejscowych cadyków. Na terenie odszukano pojedyncze fragmenty zniszczonych nagrobków.