Jaskinia znana jest od dawna. Być może jest ona jednym z trzech obiektów wzmiankowanych w roku 1913 przez S. Lencewicza. Wspomina on jaskinie, które nazywa Piekło, Czyściec i Niebo. W swym inwentarzu K. Kowalski opisuje tylko sąsiadujące z Jaskinia Sucha schroniska. Zinwentaryzowana przez M. Czepiela w 1974 roku. Jaskinia Sucha zlokalizowana w tzw. Skałkach Mirowskich (ok. Trzech Sióstr),ciągnących się pomiędzy zamkami w Mirowie i Bobolicach na Jurze Krakowsko -Częstochowskiej.Obszar Parku Krajobrazowego. Do wnętrza jaskini prowadza cztery otwory: jeden u podstawy ostańca, dwa położone na wysokości kilku metrów (dostać się do nich można łatwa wspinaczka) i czwarty, praktycznie niedostępny, wychodzący w ścianie skalnej na wysokości 8 m. Pomiędzy nimi przebiegają korytarze rozwinięte na sieci pionowych spękań, wąskie, na niektórych odcinkach mające do 5 m wysokości. Zaznacza się tu silny przewiew powietrza, przez co płytsze partie jaskini są suche, a ściany silnie skorodowane. W głąb masywu prowadzi niski i stromo opadający korytarz o przekroju rury; posiada on ściany silnie ogładzone przez wodę. Przegradzają go dwie studnie: 4 i 7 metrowej głębokości. Najniższa część jaskini, położona na poziomie -21 m, stanowi niewielki korytarzyk odchodzący z dna 7-metrowej studni, wypełniony glina. Jaskinia nie posiada szaty naciekowej. Dno pokrywa namulisko gliniaste.
Dodatkowe atrybuty skrzynki |
                |
You must be logged-in to see additional hints