Cygany to przysiółek Władysławowa, od zawsze na uboczu, w lesie. Osada znikająca, bo zostały jedynie dwa gospodarstwa. Prowadzi tam tylko gruntowa piaszczysta droga przez urokliwy drewniany mostek, ale bałem się na niego wjechać samochodem. Na szczęście Cygany leżą blisko szosy asfaltowej. Przy skrzyżowaniu drogi do Cyganów z szosą stoi stara, dosyć spora drewniana kapliczka z drewnianą figurą św. Jana Nepomucena.

Zaraz za mostkiem jest nieogrodzone pierwsze gospodarstwo ze szczekającymi pieskami; jeden na wolności, drugi uwiązany. Nie obawiajcie się tego na wolności – szczeka, ale nie podchodzi blisko do drogi.

Warto zejść czasami na bok z szosy, zobaczyć gdzie kiedyś ludzie mieszkali, okurzyć sobie nogi w piasku, który akurat tutaj robi z lasu surowy sosnowy bór.

Jako się rzekło, Cygany to część Władysławowa. Przybliżmy zatem tę miejscowość.

W książce „Lasy Janowskie. Przewodnik dla turysty”, wydanej przez Regionalną Dyrekcję Ochrony Środowiska w Lublinie w 2018 roku, Zenon Łukasz Baranowski tak podaje:

Władysławów. Wieś wzięła swój początek od osady leśnej Dychy wzmiankowanej w 1718 r. W II połowie XVIII w. rodzina Dychów prowadziła tutaj młyn, który zlikwidowano w II połowie XIX w. W 1827 r. podczas regulacji gruntów w kluczu janowskim, zebrani luźno rozrzucone osady tworząc zwartą zabudowę. Powstała w ten sposób wieś Władysławów. W połowie XIX w. miejscowość zamieszkiwało 43 gospodarzy, był młyn i karczma. Później powstały dwie leśniczówki. Podczas powstania styczniowego działały tutaj chłopskie oddziały Flisa i Prężyny. Dwóch mieszkańców wsi za uczestnictwo w powstaniu zesłano na Syberię. W okresie międzywojennym powstała szkoła powszechna, a wieś liczyła 72 damy i 366 mieszkańców. Część mieszkańców Władysławowa dostała na zamianę grunty w Kolonii Żabno w powiecie krasnostawskim, gdzie przeniosła się w 1938 r. Pozostało tylko 16 gospodarzy. Podczas II wojny światowej Władysławów stanowił oparcie dla oddziału NOW-AK „Ojca Jana”. Wydawano tu biuletyn konspiracyjny, a łąki służyły jako zrzutowisko. Nieopodal gościńca, w części zwanej Rakowa, znajdują się budynki dawnego Nadleśnictwa Kocudza – sekretarzówka i leśniczówka z 1937 r.

Kesz – pojemnik szklany o gabarytach podpadających w normalność – nie jest ukryty na kordach. Żeby go odnaleźć trzeba stanąć na współrzędnych i przejść 103 metry na azymut 119 stopni.

Mała łopatka może się przydać, ale że to piasek, to i nawet rękami da radę od biedy.

Zawsze zajrzyj na ostatnią stronę logbooka, możesz tam znaleźć wpisaną słownie cyfrę. Zanotuj ją. Przyda się później na zakończenie geościeżki.