Aojzy Brzozowski (ur. 26 kwietnia 1900 na Zgodzie w Świętochłowicach, zm. 17 października 1974 w Świętochłowicach) – powstaniec śląski, działacz społeczny.
Urodził się w rodzinie robotniczej. Miał siedmioro rodzeństwa. Pierwszą pracą jaką podjął była praca ślusarza w kopalni Wirek. W 1918 zaciągnięty do niemieckiego wojska, z którego szybko zdezerterował. Został do niego ponownie doprowadzony, lecz prowadził w nim agitację narodową i rewolucyjną. Po powrocie do domu wstąpił do POW i "Sokoła". Brał udział we wszystkich trzech powstaniach śląskich. W 1920 roku wrócił na Górny Śląsk i został członkiem Policji Plebiscytowej w Opolu, Koźlu i Krapkowicach, jednak został z niej wydalony za polską działalność propagandową.
Po powstaniach śląskich wrócił ponownie na Zgodę i zatrudnił się w hucie "Falva". Został członkiem PPS-Lewica. W 1939 wziął udział w przygotowaniach obronnych miejscowego Związku Powstańców. Wraz z wkroczeniem Niemców do miasta, dokonał jako pierwszy sabotażu niszcząc urządzenia w hucie "Falva". Wraz z grupką innych powstańców dotarł do Lwowa i wstąpił do ZWZ. W latach 1940-1946 przebywa w ZSRR w Isil-Kulu, jako pracownik zakładów maszynowych.
Po powrocie do Polski ponownie podjął pracę w hucie Florian. Wstąpił do PZPR i ZBoWiDu. Alojzy Brzozowski zmarł 17 października 1974 roku. Został odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski oraz Krzyżem na Śląskiej Wstędze Waleczności i Zasługi.