Tadeusz Zawodziński - urodzony 26 czerwca 1896 roku w Samarkandzie, jako syn Kazimierza i Stefanii z domu Junosza-Trojan-Piotrowska. Przez dwa i pół lata studiował medycynę na Uniwersytecie w Moskwie. W lutym 1918 roku, przybył do Warszawy. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Uczestniczył w obronie Lwowa podczas wojny polsko-ukraińskiej w latach 1918 - 1919. Został awansowany do stopnia podporucznika ze starszeństwem z 1 października 1920. W roku 1921 uczestniczył w III powstaniu śląskim.
Po zakończeniu walk wyzwoleńczych rozpoczął studia medyczne, na Wydziale Lekarskim Uniwersytetu Warszawskiego, który ukończył w 1925 roku uzyskując tytuł doktora. Był uczniem profesora Adama Ferdynanda Czyżewicza. W 1934 był zweryfikowany w Korpusie Oficerów Sanitarnych Lekarzy. Został zatrudniony w Klinice Ginekologiczno-Położniczej i Chorób Kobiecych Uniwersytetu Warszawskiego olejno jako asystent, adiunkt, docent. Działał w Towarzystwo Ginekologicznym. W 1936 uzyskał habilitacje w zakresie położnictwa i ginekologii.
Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej, służył w Szpitalu Okręgowym nr 1 w Warszawie. Po agresji ZSRR na Polskę z 17 września 1939, został aresztowany przez sowietów i przetrzymywany w obozie w Kozielsku, skąd wiosną 1940 został przetransportowany do Katynia, gdzie został rozstrzelany przez funkcjonariuszy NKWD. Został pochowany na terenie obecnego Polskiego Cmentarza Wojennego w Katyniu, gdzie w 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców.
O skrzynce:
Pojemnik około półlitrowy, ukryty kamuflażem leśnym na koordynacjach.