CIELONEK Roman (1900–1990), działacz niepodległościowy. Urodzony 30 VII 1900 w Częstochowie, był synem Wincentego i Wiktorii (nieustalonej z nazwiska).
Podczas I wojny światowej należał do POW w Częstochowie.W listopadzie 1918 brał udział w rozbrajaniu Niemców, m.in. na placu przed Magistratem. Następnie zgłosił się do WP. Służył w 5 kompanii szturmowej 27 pp. W 1919 uczestniczył w walkach na froncie ukraińskim, m.in. pod Stanisławowem i Lwowem, a później w stopniu plutonowego w wojnie polsko-bolszewickiej. Ranny nad rzeką Stochód, został przewieziony do Szpitala Ujazdowskiego w Warszawie. W maju 1921 jako ochotnik wziął udział w III powstaniu śląskim. Z plutonem, którym dowodził, był zdobywcą Dobrodzienia. Później walczył pod Starym i Nowym Olesnem. Ujęty przez Niemców, został pobity do nieprzytomności.
Po uwolnieniu go przez oddział polski, przewieziono go do szpitala w Lublińcu, następnie do szpitala wojskowego w Warszawie.
Od połowy lat 20. utrzymywał się z pracy dorywczej. Zmobilizowany walczył w kampanii 1939; po rozwiązaniu jednostki pod Kowlem wrócił do Częstochowy. Zaangażował się tu
w działalność konspiracyjną. W wyniku denuncjacji był poszukiwany przez Niemców. Wyjechał z Częstochowy i przez dwa lata ukrywał się w Kieleckiem.
Po wojnie prowadził działalność rzemieślniczą. Był członkiem ZBoWiD. Zmarł 15 XII 1990 w Częstochowie, pochowany został na cmentarzu Kule (grobu nie odnaleziono). Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Śląskim Krzyżem Powstańczym.
Źródło:
Sowiński R., Ucieczka z piekła, Cz. 2003, s. 33–35, 37–40 (tu błędna data zgonu);
„24 Godziny” 1990, nr 101, s. 4;
„Nad Wartą” 1984, nr 6, s. 6;
USCCz, akt zgonu nr 3158/199