Początki pasieki to rok 1975 kiedy to odziedziczyliśmy po przodkach kilka starych uli warszawskich. Z biegiem lat uli przybywało, których liczba w szczytowym okresie osiągnęła 340 szt. W chwili obecnej posiadamy 4 stanowiska stacjonarne – w tym bazę – gdzie hodujemy matki pszczele, robimy odkłady, oraz wykonujemy wszystkie prace związane z prowadzeniem pasieki i konfekcjonowaniem produktów pszczelich. Z pasiek stacjonarnych typowane są najlepsze rodziny do wędrówek na pożytki nektarowe i spadziowe. Pożytki nektarowe z których otrzymujemy miody: wielokwiatowe, rzepakowe, akacjowe, lipowe, grykowe, nawłociowe i wrzosowe występują na obszarze „Niecki Nidziańskiej” , w dolinie Wisły i w Górach Świętokrzyskich. Pożytki spadziowe – dostarczające doskonałej spadzi iglastej (jodłowej) występują w Puszczy Jodłowej . W naszym przypadku pasieka usytuowana jest w samym jej „sercu” – na terenie Świętokrzyskiego Parku Narodowego. W niewielkich pasiekach doświadczalnych prowadzimy prace badawcze nad przydatnością różnych rodzajów uli i oceną ras pszczół i ich krzyżówek w gospodarce pasiecznej naszego regionu.

 

Kesz jest poza terenem obiektu na koordach na drodze w kierunku polany poziomkowej. To wielki obszar wyciętego lasu z malutkimi nasadzeniami. Jest tam też myśliwska ambona.