Początek drogi w kierunku rezerwatu to znajdujące się tuz obok skrzyżowanie drogi Ciosmy – Biłgoraj z drogą leśną asfaltową ogólnie dostępną dla samochodów, która z tego miejsca ciągnie się aż do wsi Bukowa. Wymarzona trasa rowerowa.

Tutaj natomiast stoi stary drewniany krzyż odnowiony w 2006 roku kiedy wieś Ciosmy odwiedził biskup Jan Śrutwa.. Krzyż ten jest typowy dla tych okolic; drewniany z również drewnianą figurą Chrystusa. Te drewniane figury Chrystusa są przeróżne na tych krzyżach, każda jest inna, a czasami tak są hipnotyzujące, że nie można oderwać oczu. Te krzyże również mają takie charakterystyczne kapturki (zadaszenia). Nazywane są krzyżami biłgorajsko-janowskimi. Często pochodzą aż sprzed stu lat.
Ten krzyż pięknie opisał Krzysztof Garbacz w swojej książce „Na szlaku biłgorajskich kapliczek i krzyży przydrożnych”. Opisał jego stan w 1980 r. i z 2006 r. Posłuchajcie:

Krzyż był interesujący [był rok 1980] – wysoki, o dość krótkich ramionach osłoniętych daszkiem z półkoliście wyciętą z tyłu ścianką. Na sterczynie stał żelazny krzyżyk, a poniżej, pod okapem wisiała drewniana figurka Ukrzyżowanego. Z krzyżem doskonale harmonizował drewniany płotek, zbudowany z czterech słupków i sztachet o ozdobie profilowanych zakończeniach. „Figura” stała na tle gęstego lasu iglastego. Wówczas udało mi się odczytać cały napis:
KTÓRYŚ CIERPIAŁ ZA NAS RANY JEZU CHRYSTE ZMIŁUJ SIĘ NAD NAMI FUNDATORY TYJ FIGURY MIHOŁ I MAGDA GNASTAWIOW TARIGURA (?) Dnia 15 CZERWCA ROKU PAŃSKIEGO 1907.

Drewniana rzeźba Chrystusa była uformowana wprawną ręką najpewniej jednego z okolicznych świątkarzy. Ubrane tylko w perizonium ciało było wychudzone, silnie odznaczały się żebra. Chrystusowi artysta nadał szeroką, brodatą twarz.
W 2004 roku wróciłem w to miejsce. Wówczas zobaczyłem rozsypujący się ze starości krzyż i odpadający daszek. Płotka już nie było. Nieuchronnie zbliżał się czas jego zagłady. Pełen obaw o los krzyża zjawiłem się tam latem 2006 roku. Byłem zaskoczony, gdyż ujrzałem odnowioną, białą „Bożą Mękę”, osadzoną na metalowej szynie. Do ramion przytwierdzono starą figurkę Chrystusa. Tylko daszek jest całkiem nowy, z profilowanym wycięciem, niegdyś charakterystycznym dla krzyży biłgorajsko-janowskich. Na dole belki podłużnej zauważyłem napis: ODNOWIONO 2006r. CH. Ł. J.

 Teraz, w 2019 r., nadal ten krzyż prezentuje się wyśmienicie.

(Poniżej zamieszczone czarno białe zdjęcia są obfotografowaniem zdjęć z ww. książki Krzysztofa Garbacza)

Przejdźmy teraz do tematu rezerwatu.
Jedną z roślin występujących w rezerwacie „Obary” jest pomocnik baldaszkowy  – gatunek rośliny z rodziny wrzosowatych. Od 2014 roku roślina jest objęta w Polsce częściową ochroną gatunkową. W latach 1983–2014 znajdowała się pod ochroną ścisłą. Umieszczona na polskiej czerwonej liście w kategorii NT (bliski zagrożenia). Zagrożeniem dla gatunku jest użyźnianie siedlisk i sukcesja ekologiczna. Zdarza się zrywanie go oraz wykopywanie z naturalnych siedlisk i przesadzanie do ogródków. Roślina lecznicza w medycynie ludowej. Stosowany również w homeopatii.

Kwitnie od czerwca do sierpnia. Jest zapylana przez owady. Preferuje gleby kwaśne, piaszczyste, bezwapienne. Związany z warstwą mszystą utrzymującą wilgoć. Jako roślina rozłogowa może tworzyć rozległe płaty, jednak zwykle są one stosunkowo nieduże – od kilkunastu do kilkudziesięciu ramet. Występuje głównie w półcienistych lasach i zaroślach. Głównie w borach sosnowych. W środkowej Europie najczęściej w kontynentalnych borach sosnowych świeżych odmiany typowej lub sasankowej, w pozostałych rzadziej.

(Wikipedia, zdjęcie pomocnika baldaszkowego: By Christian Fischer, CC BY-SA 3.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=378261)

Edit 2020.05.05:
Co do skrzynki. Współrzędne nie wskazują miejsca ukrycia skrzynki, lecz miejsce stojącego krzyża. Żeby znaleźć skrzynkę trzeba stanąć tuż pod krzyżem i iść na azymut 7 stopni i na odległość 20 m.

Skrzynka to plastikowy pojemnik. Zawiera ołówek i klika drobiazgów.