Grodzisko wczesnośredniowieczne w Lubinie znajduje się około 4 km na południe od Gryfic. Położone jest na zachodnim brzegu Regi, w widłach jakie tworzy ta rzeka z bezimiennym ciekiem płynącym głębokim wąwozem na północ. Od zachodu i południa grodzisko otoczone jest dobrze czytelnym wałem obronnym wyniesionym około 3-3,5 m ponad powierzchnię terenu. W części południo-wschodniej wał jest zniszczony przez orkę leśną dochodzącą do 35-50 cm głębokości. Wał obronny poprzedzony jest fosą o szerokości około 8-9 m. Od strony północnej i wschodniej brak jest widocznych pozostałości umocnień. Całkowita powierzchnia obiektu wynosi około 1 ha. Teren grodziska porośnięty jest 25- 35-etnim rzadkim lasem. Zainteresowania grodziskiem lubińskim sięgają czasów przed II wojną światową, jednakże dopiero w 2007 roku przeprowadzono pierwsze prace wykopaliskowe. W ich wyniku stwierdzono, że grodzisko nad Regą jest jednym z najstarszych ludzkich stanowisk osiedleniowych w tej części Pomorza, a w swojej historii posiada kilka faz zasiedlenia. Pierwsza z nich przypada na pradzieje, przypuszczalnie okres halsztacki (wczesna epoka żelaza - 800 - 450 r. p.n.e.). Kolejna faza związana jest z zasiedleniem tego miejsca we wczesnym średniowieczu. Na podstawie analizy stratygrafii oraz wyników badań naczyń ceramicznych ustalono, że we wczesnym średniowieczu zasiedlane było ono dwukrotnie: najpierw w okresie od połowy VIII do połowy IX w., a następne w drugiej połowie X wieku. Dlaczego grodzisko kilkakrotnie pustoszało, a około tysiąca lat temu opuszczone zostało całkowicie - milczy nauka. Nie zmienia to jednak faktu, że w tym miejscu już trzy tysiące lat temu tętniło życie. Zob.: Andrzej Janowski. Grodzisko wczesnośredniowieczne w Lubiniu koło Gryfic. Wyniki badań w 2007 roku.
Symbool | Soort | Coördinaten | Beschrijving |
---|---|---|---|
Parkeerplaats | --- | Tu można zostawić samochód. Dalej tylko pieszo lub rowerem. |