Nazwa Petra wywodzi się z języka greckiego i oznacza skałę. Starożytne, pustynne miasto założone przez Nabatejczyków w III wieku p.n.e. na szlaku karawan handlowych między Morzem Martwym i Morzem Czerwonym (z Arabii do Syrii oraz z Indii do Egiptu). Wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO w 1985 roku i uznawane od roku 2007 jako jeden z siedmiu nowych cudów świata. Według wielu jest najbardziej urzekającym miejscem na Bliskim Wschodzie.
W okresie największego rozkwitu za panowania króla Aretasa IV ( 9 p.n.e.- 40 rok n.e.), stolica Nabatejczyków liczyła około 30-40 tys. mieszkańców. W roku 106 miasto zajął cesarz Trajan, ustanawiając w nim stolicę nowej prowincji rzymskiej - Arabii. Miasto pod rządami rzymskimi powoli traciło swe znaczenie i stopniowo podupadało. Upadek przypieczętowany został przez silne trzęsienie ziemi w 363 r, które zniszczyło miasto i unikalny system nawadniania. Ukryte w skałach i chronione przez Beduinów ruiny miasta, dopiero w 1812 roku zostały na nowo "odkryte" dla świata zachodniego. Szwajcarski podróżnik i orientalista Johann Ludwig Burckhardt dotarł tu w przebraniu muzułmańskiego pielgrzyma.
Do ukrytego miasta prowadzi liczący około 1 km wąwóz Siq - niesamowita formacja skalna o fantastycznych kolorach. Otwiera się na najsłynniejszy obiekt Petry - Al-Chazna zwana przez Beduinów "Skarbcem Faraona". Szeroka na 25 i wysoka na 39m fasada powstała prawdopodobnie w I wieku n.e. jako grobowiec któregoś z władców Petry. Przypuszcza się że Aretasa IV i jego zony. Rozszerzający się wąwóz doprowadza do wykutego w skale amfiteatru z I w n.e. mogącego pomieścić 7000 widzów. Uważa się, że został on znacznie rozbudowany po zajęciu Petry przez Trajana.
Wąwóz Siq i budowla Al-Chazna posłużyły w filmie "Indiana Jones i ostatnia krucjata" jako świątynia chroniąca świętego Graala. Każdy metr wycieczki odsłania kolejne obrazy, będące fantastycznym obiektem do licznych zdjęć, na które brak tu jednak miejsca.