Etna

Czynny stratowulkan na wschodnim wybrzeżu Sycylii. Obecnie to najwyższy i największy w Europie stożek wulkaniczny. Aktualna wysokość sięga ok. 3340 m n.p.m.; z uwagi na aktywność wulkanu wartość ta ulega ciągłym zmianom. Zajmuje powierzchnię co najmniej 1250 km² przy obwodzie ponad 135 km. Na wschodnim stoku widoczna charakterystyczna kaldera Valle del Bove o stromych ścianach, głębokości do 1000 m i wymiarach ok.5 x 10 km, o kształcie podkowy otwartej na wschód.

Wulkan zaczął powstawać ok. 500 tys. lat temu. Pierwsze wzmianki o erupcjach pochodzą z ok. 1500 roku p.n.e.; szacuje się, że od tamtego czasu do dziś było ponad 200 wybuchów. Obecnie jest jednym z najbardziej aktywnych wulkanów na świecie i stanowi realne zagrożenie dla mieszkańców rejonu. Przez prawie cały czas można obserwować jego aktywność w postaci wydobywających się gazów i pary, a w czasie erupcji wyrzucanie materiałów piroklastycznych w tym bomb wulkanicznych czy popiołu.

Cztery główne kratery:

• Bocca Nuova (1945 r.) oraz Voragine (1968  r.)
• krater północno-wschodni (1911 r.; tu jest najwyższy punkt wulkanu)
• krater południowo-wschodni (1971 r.)

Na stokach można znaleźć ponad 270 innych nieaktywnych już kraterów bocznych.

Za najpotężniejszą uważa się erupcję trwającą od 11 marca do 11 lipca 1669 r., w trakcie której wulkan wyrzucił ogromne ilości lawy (pokryła ona powierzchnię około 37 km²) i materiału piroklastycznego. Lawa pokonała ok. 16 km, niszcząc po drodze kilka wsi. Ostatecznie dotarła do morza oraz miasta Katania, częściowo je niszcząc. Podczas tej erupcji próbowano zmienić bieg płynącej lawy poprzez wykopanie rowu; była to pierwsza taka próba na świecie.

17 marca 1987 r. został utworzony Parku Regionalnego Etna, w celu ochrony krajobrazu w związku ze wzrastającą tu obecnością człowieka. Powierzchnia parku wynosi 580 km². W 2013 r. wulkan został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.

Z uwagi na żyzną glebę stoki oraz rejony obszaru wulkanu Etna wykorzystywane są do uprawy winorośli, pomarańczy, oliwek czy pistacji. Historia winnic sięga tu VI w. p.n.e., okresu kolonizacji greckiej. Winnice zajmują obecnie obszar około 2900 ha. Sprzyja im żyzna wulkaniczna gleba oraz duża dobowa różnica temperatur – dzięki czemu winogrona długo dojrzewają (zbiór z najwyżej położonych winnic odbywa się w drugiej połowie listopada). Stoki wulkanu Etna pełne są też gajów oliwnych, cytrusowych czy figowych. I podobnie jak w przypadku winnic, gaje oliwne czy figowe były tu uprawiane już przez Greków po skolonizowaniu Sycylii.

============

źródło (Wikipedia): Etna

proszę o jak najszybsze zalogowanie FTF’a o keszu: lokalizacja: skała wulkaniczna na widoku (maskowanie naturalne dla takiego miejsca) zawartość: logbook, certyfikat FTF i małe co nieco na wymianę akceptuję podejmowanie kesza w obecności tłumu, po zapoznaniu się z podpowiedzią i spojlerami; w razie dekonspiracji i zniszczenia - wystarczy informacja w logu i spokojnie, świat się nie zawali :), gorzej jak Etna wybuchnie jeśli zaginie, proszę o reaktywację, z notką w logu; jeśli potrzebna pomoc keszowi - możesz mu "dokopać" certyfikat: dla pierwszego znalazcy; do uzupełnienia nick zdobywcy i data znalezienia kesza mile widziane w logu: informacje, mapka dróg wejściowych na Etnę oraz krytyczna ocena kesza: coś na "+", coś na "-" zdjęcia: własne

Informacje praktyczne

parkowanie: parkingi bliżej wyciągu płatne wstęp: do parku narodowego Etny wolny; dostęp ograniczany w okresie erupcji wulkanu problemy dot. wędrowania: brak oznakowanych ścieżek, drogowskazów; w przypadku gwałtownej zmiany warunków atmosferycznych i nadejścia chmur to może być droga na oślep; chodzenie po polach lawowych na skróty, między ścieżkami - niebezpieczne z uwagi na ostre jak brzytwa fragmenty lawy - czy dozwolone? trudno powiedzieć - ludzie się pałętają wjazd na wierzchołek: kolejka linowa+bus terenowy+obowiązkowy przewodnik - , €64 (V'2018); było €50 (IIV'2017; w tym transporter gąsienicowy do przejazdu na przełęcz, ok. 800 m po stromym, zaśnieżonym stoku) prawdopodobnie podstawową funkcją przewodnika jest doprowadzenie całej grupy z powrotem do busa-terenówki, by nie wracał z pustymi miejsca, a "pałętający się" turyści indywidualiści nie psuli interesu - może się mylę jak dla mnie, pół godziny podjazdu, pół - chodzenia z przewodnikiem z delikatnym, ale jednak "podpędzaniem", pół - zjazdu..., mam wrażenie, że to było coś w rodzaju spędu warianty zdobywania wulkanu (do rozważenia; drugi i trzeci mogą być oddalone od kesza): wjazd i zjazd, z przewodnikiem, a po powrocie - eksploracja kraterów w pobliżu parkingów; mogą dać popalić, jest keszu do zdobycia, a i widoki jakieś ciekawsze tylko wjazd na górę, bez przewodnika; na pewno możliwe jest to kolejką (choć wjazd w jedną stronę niewiele tańszy od tego w dwie); ostatecznie można odpuścić grupę i przewodnika, i zejść indywidualnie "oddychając górami" na piechotę (góra, dół), może z nocnym wejściem (tak, jak na Fuji-san; dla doświadczonych); sprawy: kondycja, ew. aklimatyzacja, zapas wody 1,5-3 l/os. i żywności, sprzęt na każdą pogodę), GPS z trasą treakinową, telefon

Musisz być zalogowany, aby zobaczyć dodatkowe informacje.