W roku 1938 na terenie trzeszczyńskich pastwisk zbudowano drewniane baraki mieszkalne dla przyszłych pracowników polickiej fabryki benzyny syntetycznej. W późniejszym jednak czasie baraki te zostały włączone do trzech obozów pracy przymusowej: Pommernlager, Hagerwelle i Nordlager. Dla obywateli państw okupowanych przez III Rzeszę były to obozy zamknięte, a pobyt w nich traktowany był jako kara, której termin określał zwykle wyrok. Obozy Nordlager i Pommernlager były czynne w latach 1939-45, a Hagerwelle od końca 1941 do zakończenia wojny. Niestety nie udało się dokładnie ustalić ilu więźniów przebywało w tych obozach. Z szacunkowych danych wynika, że sam Hagerwelle do lutego 1945 roku przyjął ponad 14 tys. więźniów. Wyzwolenie obozów na początku 1945 roku umożliwiło więźniom opuszczenie terenów osady. Potem, na okres jednego roku, Trzeszczyn został włączony do obszaru Enklawy Polickiej. Naczelne dowództwo sowieckich wojsk okupacyjnych prowadziło na terenach enklawy demontaż pozostałych tu obiektów przemysłu wojennego. Pracowali tu wyłącznie robotnicy niemieccy sprowadzeni z niemieckich obszarów okupowanych. Zakwaterowano ich w barakach po trzeszczyńskich obozach pracy przymusowej.
W roku 1967 odsłonięto na zachodnim skraju wsi pomnik poświęcony martyrologii więźniów obozów polickich. Pomnik dłuta Mariusza Wartela przedstawia sylwetkę umęczonego więźnia podtrzymywanego przez alegoryczną postać kobiety symbolizującą matkę ojczyznę. Obok usytuowany jest słup z orderem Krzyża Grunwaldzkiego nadany w 1968 roku oraz tablica pamiątkowa o treści: „Pamięci umęczonych i pomordowanych w hitlerowskich obozach zagłady w 22 rocznicę wyzwolenia – społeczeństwo Ziemi Szczecińskiej – 26.IV.1967”
OPIS SKRZYNKI:
Skarb to mikro pojemnik skitrany na ziemi.