Dokładna data założenia cmentarza nie jest znana. W 1781 r. jego istnienie zostało odnotowane w aktach wizytacji parafii goworowskiej.
Cmentarz uległ częściowej dewastacji w okresie II wojny światowej. Jak podaje Jerzy Dziewirski w książce Goworowo i okolice, na polecenie niemieckich żandarmów macewy zostały użyte do utwardzania dróg oraz podjazdu do garażu na plebanii.
Proces niszczenia był kontynuowany także po wojnie. Niektórzy mieszkańcy wykorzystywali nagrobki do prac budowlanych. Podobno jeszcze niedawno hebrajskie inskrypcje można było dostrzec w fundamentach jednego z budynków przy rynku w Goworowie. W 1988 r. przynajmniej jeden nagrobek znajdował się w obrębie cmentarza.
Cmentarz został całkowicie ogołocony z macew. Wszelkie ślady grobów uległy zatarciu, teren użykowany jest jako łąka. Działka cmentarna stanowi własność prywatną, w planie zagospodarowania gminy przeznaczoną na uprawy polowe.
Granice cmentarza są czytelne dzięki otaczającemu cmentarz pasowi drzew i krzewów. Niewykluczone, że w gęstych zaroślach znajdują się pojedyncze nagrobki.
W 1988 r. wydobyto macewy z terenu plebanii i złożono je na podwórzu miejscowej biblioteki. Po kilku latach nagrobki przeniesiono do magazynu Urzędu Gminy.
żródło: http://www.kirkuty.xip.pl/goworowo.htm