Za drzewa biocenotyczne uważa się np.:
a) żywe i martwe drzewa, miejscowo spróchniałe (ze zgnilizną) oraz drzewa z owocnikami grzybów (hubami);
b) drzewa dziuplaste;
c) drzewa o nietypowym pokroju;
d) drzewa z nietypowymi formami morfologicznymi np. szyszek, kory, gałęzi;
e) drzewa rodzimych gatunków biocenotycznych: naturalnie występujące lub wprowadzone, poprawiające bazę żerową zwierzyny, nektarodajne, urozmaicające krajobraz, takie jak jabłoń, grusza, czereśnia, śliwa ałycza i inne;
f) drzewa z gniazdami ptaków, o średnicy gniazd powyżej 25 cm;
g) przestoje: drzewa i grupy drzew pozostawione na następną kolej rębu lub do ich naturalnej śmierci i rozkładu;
h) drzewa będące siedliskiem chronionych gatunków grzybów, roślin i zwierząt;
i) drzewa wyraźnie wyróżniające się wiekiem lub rozmiarami w stosunku do innych drzew na tym terenie;
j) drzewa stanowiące pamiątkę kultury leśnej, np. osobniki gatunków egzotycznych (wyróżniające się wiekiem lub wymiarami), wszystkie powierzchnie doświadczalne założone przed 1945 r. (bez względu na gatunek);
k) drzewa tworzące założenia przestrzenne, np. aleje, szpalery.
Kesz to mikrus w maskowaniu leśnym, ukryty na podanych współrzędnych. Zawiera tylko logbook.