Torfowisko Rąbień
Torfowisko zajmuje rozległą
dolinę między wydmami. Torf w znacznej części został wyeksploatowany,
na obrzeżu zlokalizowano kiedyś wysypisko śmieci...
Na terenie torfowiska utworzono w 1988 r. rezerwat przyrody. Jest to
jedyne w województwie łódzkim chronione torfowisko wysokie.
Torfowisko powstało w zagłębieniu
terenu pomiędzy wydmami, które około 8 tysięcy lat temu było całkiem
sporym jeziorem. Już wtedy zaczęli docierać tu ludzie. Nie byli to co
prawda geocacherzy lecz myśliwi. Na terenie wydm archeolodzy wykopali
ślady obozowiska z przed 8 tysięcy lat. Znaleziono resztki szałasu,
paleniska, miejsca obróbki kamienia i oprawiania zwierzyny, a także
bardzo interesujący paleolityczny grot. Ten ostatni ma ponoć aż 10
tysięcy lat...
W miarę upływu lat i zmian
klimatycznych jezioro ulegało powolnemu osuszeniu i zarastaniu. Również
i dziś torfowisku zagraża osuszanie okolicznych terenów.
Roślinność rezerwatu jest wciąż
bardzo bogata. Stwierdzono tu kilkanaście zbiorowisk roślinnych, w tym:
szuwarowe, torfowiskowe, zaroślowe, łąkowe, leśne, a nawet
ruderalne - na dawnym wysypisku śmieci. Najcenniejszym zbiorowiskiem w
rezerwacie jest mszar torfowcowo - wełniankowy. Jego płaty zachowały
się najlepiej w centralnej i szczęśliwie niedostępnej części
torfowiska. Jednak podczas łanowych zakwitów wełnianaki nawet widok ze
ścieżki brzegiem torfowiska jest przepiękny. Równie niesamowicie
wygląda kwitnąca łanowo czermień błotna...
Sporą część rezerwatu zajmują
wyrobiska potorfowe – czyli po prostu takie mini jeziorka pośród
mszaru. Porasta je roślinność szuwarowa – głównie pałka wąskolistna i
trzcina pospolita. Powierzchnię najstarszych torfianek pokrywa
pływający kożuch torfowców i splątane kłącza roślin bagiennych takich
jak trzcina pospolita czy wspomniana już czermień błotna. Nie
eksploatowane części torfowiska – to najcenniejszy tu zespół roślinny
czyli wspomniany wcześniej mszar z wełnianką pochwową.
Na Torfowisku Rąbień występuje
kilka gatunków roślin chronionych oraz zagrożonych. Jest rosiczka
okrągłolistna, kukułka szerokolistna, bagno zwyczajne (na obrzeżu
wycięte przez okoliczne bydło), kalina koralowa, kruszyna pospolita,
porzeczka czarna, konwalia majowa, pływacz drobny i zwyczajny,
modrzewnica zwyczajna, żurawina błotna, jastrzębiec gładki.
Rezerwat jest ostoją ptactwa
wodno - błotnego. Można też znaleźć liczne kuźnie dzięciołów, których
jest tu kilka gatunków.
Świat płazów reprezentują: żaba
jeziorkowa, wodna, trawna i moczarowa, ropucha szara i zielona, rzekotka
drzewna, kumak nizinny, traszka grzebieniasta i zwyczajna.
Jeśli się pośpieszycie – to w
przyszłym tygodniu powinny na całego trwać gody żab moczarowych. Ich
samce przyjmują wtedy jeansowo niebieski kolor. Rąbień to świetna
miejscówka na fotografowanie tych uroczych żabek.
Ładny opis...
Ale tak całkiem ładnie i uroczo tam nie jest. Okoliczne bydło z
upodobaniem zaśmieca teren torfowiska. Ścieżka przyrodnicza istniejąca
na terenia rezerwatu jest stale niszczona. Śmieci leżą właściwie
wszędzie na drodze oraz na terenie torfowiska. Na tym ostatnim –
szczęśliwie tylko do zasięgu rzutu flaszką przez pijanego karkonosza...
Podane koordynaty wskazują miejsce ukrycia skrzynki. W pobliżu jest
zniszczona tablica informacyjna rezerwatu na której bezskutecznie
apelowano do kultury osób odwiedzających rezerwat... Za tablicą –
obniżenie terenu – kiedyś aż dotąd sięgała woda. Teraz okoliczne brzozy
rosną na wysoko uniesionych korzeniach. Właśnie wśród korzeni jednej z
brzóz, płytko zagrzebany spoczywa geocache...
Cache ukryty jest na terenie rezerwatu, a więc:
Odszukanie nie wymaga
jakiegokolwiek rycia.
Wystarczą rękawiczki (ewentualnie kłujka). Ukryte między
korzeniami pudełko jest lekko przysypane ściółką, na tyle by ukryć jego
obecność przed wzrokiem niepowołanych do geocachingu.