Aby odnaleźć skrzynkę potrzebne jest urządzenie wyposażone w czytnik kodów QR. 

Współrzędne nie wskazują miejsca ukrycia skrzynki, ale Kościół Ewangelicko-Augsburski Wniebowstąpienia Pańskiego. Budynek ten pierwotnie był cerkwią, wybudowaną specjalnie dla żołnierzy Lejb-Gwardyjskiego Keksholmskiego Pułku im. Cesarza Austriackiego, którzy stacjonowali w pobliskich koszarach (część budynków koszar z charakterystycznej czerwonej cegły zachowało się do dziś).
Cerkiew została zbudowana na podstawie konkursowego projektu typowej, niedrogiej, prawosławnej świątyni garnizonowej, opracowanego w latach 1900-1901 przez wojskowego inż. F. M. Wierzbickiego dla garnizonów w odległych prowincjach i na ziemiach zdominowanych przez inne wyznania. Prototyp postawiono w Peterhofie dla kaspijskiego pułku piechoty, w sumie zaś powstało prawie 50 niemal identycznych obiektów, w tym około dziesięciu na terenach Królestwa Polskiego. Kamień węgielny pod mokotowską cerkiew pw. św. Apostołów Piotra i Pawła położono 11 lipca 1902 r., a wyświęcono ją 7 listopada 1904 r. Pracami kierował Wiktor Junosza-Piotrowski. Niewiele wiadomo o wyposażeniu wnętrza, w którym stał dębowy ikonostas i wisiały tablice marmurowe upamiętniające szlak bojowy pułku i poległych oficerów. Podczas I wojny światowej, od 1915 r., cerkiew była zamknięta i podlegała niemieckiej armii okupacyjnej. Po wojnie polskie władze wojskowe zdecydowały o przekazaniu budowli ewangelikom. Mokotowska parafia ewangelicko-augsburska została powołana do życia 18 maja 1920 r. Oficjalnie kościół otwarto i poświęcono 9 stycznia następnego roku. W latach 1931-1934 architekt Edgar Norwerth przebudował nieco sylwetę kościoła, m.in. zastępując największą, cebulastą kopułę nad prezbiterium nową, wysoką, żebrowaną, sześcioboczną z latarnią. Z hełmu wieży frontowej usunięto „cebulkę”, dając w zamian „jabłko”. Opis zaczerpnięty ze strony czasopisma "Stolica"


W czasie II wojny światowej świątynia została zniszczona. Natychmiast po wyzwoleniu Warszawy rozpoczęto jej odbudowę; w 1947 r. kościół był w stanie surowym. Odbudowę finansowano z kredytów, dobrowolnych składek wiernych oraz ze środków Ministerstwa Obrony Narodowej. Autorem projektu odbudowy kościoła był Teodor Bursche, zaś pracami kierował Andrzej Wiediger. Wyposażenie wnętrza uzupełniono wykorzystując przedmioty pochodzące ze zniszczonych świątyń protestanckich we Wrocławiu. W 1950 r., wobec likwidacji duszpasterstwa wojskowego, kościół stał się siedzibą cywilnej parafii ewangelicko-augsburskiej.

Skrzynka znajduje się w pobliżu krzyża, przy czym nie pospolitego, ale prawosławnego, postawionego w związku z planowaną w tym miejscu kilka lat temu budową cerkwi polowej Wojska Polskiego. Chciałoby się powiedzieć, że historia kołem się toczy i jak cerkiew na Batorego była tak będzie. Były już Minister Obrony narodowej Siemoniak, zdecydował jednak, że WP nie będzie finansowało tego typu inwestycji.

  Krzyż jednak pozostał. Od kilku lat czasem przejeżdżam Batorego i gryzło mnie pytanie: o co chodzi z tym krzyżem? Kiedy wyszperałem jego historię postanowiłem podzielić się nią z keszerami. 

Współrzędne wyliczyłem za pomocą telefonu, więc nie sugerujcie się nimi zbytnio.

Na miejscu, wskazanym przez współrzędne skrzynki,  szukajcie kodu QR umieszczonego na ogrodzeniu Zaszyfrowane w nim są współrzędne krzyża, nieopodal którego(na ogrodzeniu)  można odnaleźć naklejkę z kodem QR. Ten zaś poprowadzi was do finału.

Uważajcie proszę na mugoli, zwłaszcza tych z psami. Podejrzewam, że to oni kradną kesze w okolicy. Niezbitych dowodów nie mam, ale ostrożność nie zawadzi. Szczególnie podejrzewam pewną starszą panią, wokół której biega kilka psiaków...