Kiedyś skrzynka była finałem geościeżki Wyspa Opatowicka tworzonej z Lumen. Dziś ścieżki już nie ma, ale kesz w terenie pozostanie raczej na zawsze ;).
Śluza Opatowice
(fotopolska.eu)
Śluza została wybudowana w ramach inwestycji z zakresu hydrotechniki, prowadzonej w latach 1913-1917 polegającej na budowie nowej drogi wodnej przeprowadzonej przez miasto w ramach Wrocławskiego Węzła Wodnego, tzw. Wrocławskiego Szlaku Głównego, mimo że sama śluza leży poza tym szlakiem. Dopiero po wybudowaniu śluzy można było wybudować Jaz Opatowice typu sektorowego (taki jak obecnie).
Ze względu na niewielkie wymiary tej śluzy i następnych na Wrocławskim Szlaku Miejskim (Śluza Szczytniki, Śluza Miejska), ta droga wodna nie ma większego znaczenia transportowego, towarowego. Obecnie jednak następuje aktywizacja turystyki i rekreacji wodnej także w obszarze otwartego dla żeglugi przez RZGW Wrocław Śródmiejskiego Węzła Wodnego. Alternatywnym, głównym szlakiem żeglugowym przez Wrocławski Węzeł Wodny, jest droga prowadząca przez Śluzę Bartoszowice, o znaczenie lepszych parametrach żeglugowych. Przez Śluzę Opatowice prowadzi droga wodna, tzw. Miejska, oraz droga wodna przez Śródmiejski Węzeł Wodny.
Śluza ma wymiary: długość – 74,6; szerokość – 9,6; piętrzenie wynosi 2,0 m. Zamknięcia komory śluzy, dolne i górne, to wrota wsporne, stalowe, wykonane z zastosowaniem połączeń nitowych. Napęd wrót elektryczny, choć istnieje także awaryjny, ręczny. Do napełniania i opróżniania komory śluzy zastosowano krótkie kanały obiegowe, z zamknięciami w postaci zasuw rolkowych z napędem elektrycznym.
Do 1945 roku istniał przy śluzie, na głową dolną, most stalowy w konstrukcji wysięgnikowo-klapowej – most podniesionych masztów, o niewielkim znaczeniu (lokalnym). Umożliwiający wjazd na wyspę Opatowicką znacznie wcześniej niż to było możliwe od strony Bartoszowic.
O keszu:
Mały pojemnik klipsowy.