We wczesnym średniowieczu w Nowej Wsi Królewskiej istniała osada jako pewien rodzaj grodu czy dworu, na jej terenie już w X w. również znajdował się cmentarz. Badania archeologiczne wykazały, że było ono usytuowane na południowych obrzeżach kamieniołomu dawnej cementowni "Bolko" przy ulicy Aleja Przyjaźni. Archeolodzy niekiedy to cmentarzysko w Nowej Wsi Królewskiej identyfikują z miejscem grzebania zmarłych Opolan wczesnośredniowiecznej kasztelani i osady opolskiej.
Obecnie znajduje się tutaj również cmentarz.
Z początkiem XIX wieku powstał w Nowej Wsi Królewskiej cmentarz, o którym jest wzmianka w Urbarzu z roku 1800. Zapis ten między innymi stwierdza, że o utrzymanie nekropolii mieszkańcy sami powinni się troszczyć. Cmentarz ten pojawia się na planach miasta w roku 1811, istniał u zbiegu obecnych ulic Alei Przyjaźni i Solskiego. Z czasem nie był w stanie zaspokoić potrzeb stale wzrastającej liczby mieszkańców wsi, zwłaszcza z końcem XIX wieku, dlatego konieczne stało się założenie nowej nekropolii. Ale opolska ziemia kryje szczątki ludzi wielu wyznań, ras i narodów.
Dawny cmentarz przy ulicy Alei Przyjaźni został około 1950 roku zamknięty, a w 1970 zrównany z ziemią, a jedynym po nim śladem są sterczące słupy po dawnej bramie wjazdowej. Najstarsi tylko mieszkańcy dzielnicy potrafią wskazać miejsce, gdzie się znajdował.