Wawrzynek wilczełyko (Daphne mezereum L.) – gatunek krzewu należący do rodziny wawrzynkowatych. Występuje w całej Europie, w zachodniej Syberii, na Ałtaju i Kaukazie, Azji Mniejszej. W Polsce rośnie na całym terytorium, ale jest rośliną rzadką.
Dość często występuje w południowej, wschodniej i północno-wschodniej części kraju. Na pozostałym obszarze spotykany rzadziej
i na rozproszonych stanowiskach.

Działanie toksyczne: Cała roślina jest bardzo silnie trująca. Zjedzenie 10-12 dojrzałych owoców może spowodować śmierć dorosłego człowieka, dla dziecka nawet 1-2 owoce mogą być śmiertelne. Owoce i liście zawierają dwa trujące składniki: glikozyd dafninę
i mezereinę. Ma słodko-cierpki smak. Pierwszymi objawami zatrucia jest pieczenie i drętwienie ust, puchnięcie warg, krtani i twarzy, ślinotok, chrypka oraz trudności w połykaniu. Potem pojawiają się silne bóle brzucha i głowy, odurzenie, skurcze, wymioty i krwawe biegunki. Śmierć występuje wskutek zatrzymania krążenia (zapaść). Roślina działa szkodliwie również na skórę i błony śluzowe,
już sam kontakt z nią, bez doustnego spożycia, może powodować zaczerwienienie i obrzęki oraz pojawienie się pęcherzy na skórze.

Pokrój
Słabo rozgałęziony krzew.

Łodyga
Łodyga zdrewniała, osiąga 0,3 do 1 m (do 1,5, rzadziej 2 m) wysokości, o szarobrązowej korze. Gałązki początkowo omszone,
gdy starsze nagie. Kora pomarszczona, ciemna i lekko lśniąca.

Liście
Ulistnienie Skrętoległe. Liście całobrzegie, zaostrzone, osadzone na krótkim ogonku, spodem sinawe, długości 4-8 cm, szerokości do 2 cm, gęsto skupione na szczytach gałązek. Opadające na zimę. Kształt liści lancetowaty do klinowatolancetowatego.
Po roztarciu nieprzyjemnie pachną.

Kwiaty
Kwiaty różowe, rzadko białe, wonne, niepozorne, czterokrotne, obupłciowe, po trzy w bliznach po ubiegłorocznych liściach, o średnicy 1-1,5 cm. Rurka okwiatu jedwabiście owłosiona, długości 5-10 mm. Słupek dwuznamionowy, osiem pręcików.
Roślina miododajna, nektar wydzielany jest przez miodniki znajdujące się przy nasadzie słupka.

Owoce
Soczyste pestkowce, w dojrzałym stanie intensywnie czerwone, o średnicy 8 mm, w skupieniach po trzy – jak wcześniej kwiaty.

Biologia i ekologia
Kwitnie przed wypuszczeniem liści, na przedwiośniu, od lutego do kwietnia, najczęściej w marcu i na początku kwietnia.
Kwiaty zapylane przez owady o długich narządach gębowych. Nasiona rozsiewane przez ptaki (ornitochoria). Występuje w cienistych lasach liściastych i mieszanych oraz zaroślach w całej Polsce (także w lasach regla dolnego i górnego oraz w kosówce). Preferuje gleby świeże i zasadowe, szczególnie wapienie. Rośnie na niżu i w górach.

Wikipedia

Skrzynka
Pierwszy sposób ukrycia przegrał z Matką Naturą, drugi z ekipą poszukiwaczy, trzeci sposób zmieniony na multaka i przesunięte miejsce ukrycia finału.

Hasło do zalogowania skrzynki zdobędziesz odpowiadając na zagadkę. Odpowiedź wpisz małymi literami.

Ptaszek ten od zawsze,
leczy chore drzewa.
I dlatego właśnie,
stuka zamiast śpiewać.