Plac zlokalizowany jest w powiecie obornickim, gminie Rogoźno, w centrum Nowego Miasta, około 2 km na wschód od siedziby Urzędu Miejskiego. Gmina Rogoźno położona jest około 30 km na północ od Poznania. Od północy graniczy z gminą Budzyń i dalej z gminami Wągrowiec, Skoki, Murowana Goślina, Oborniki i Ryczywół. Rogoźno położone jest przy trasie kolejowej łączącej Poznań z Piłą. Plac zajmuje niewielką powierzchnię, w zarysie zbliżony jest do prostokątu. Zlokalizowany jest przy drodze poznańskiej (ul. Wielka Poznańska).

Ośrodkiem miasta był prostokątny rynek, wytyczony w miejscu, gdzie prawdopodobnie w okresie przedlokacyjnym istniał niemiecki placyk powstały ze skrzyżowania dróg. W I poł. XIX w. wokół placu mieszkali niemieccy tkacze, którzy handlowali włóknem na placu. Plac stał się bazarem. Nie było tam drzew, plac był ogrodzony niskim żywopłotem. Od 1720 roku, gdy Rogoźno otrzymało prawa miejskie, plac został nazwany imieniem niemieckiego Kanclerza Bismarka. Rynek nowego miasta w 1750 otrzymał lokację przez króla Augusta III. Następnie przeobraził się w Hitlerplac. Przed I wojną światową na środku tego placu stał tzw. Denkmal. Była to okrągła scena stojąca na środku placu, otoczona filarami i przykryta ozdobnym dachem. W czasie uroczystości wokół Denkmalu gromadziła się ze wszystkich szkół młodzież niemiecka i wysłuchiwała apelu. Od strony północnej stał ratusz, a obok kasa miejska. Od strony południowej znajdowało się więzienie. Mniej więcej na środku ulicy W. Poznańskiej idącej wzdłuż parku znajdował się Sąd Grodzki. Z balkonu ratusza były wygłaszane przemówienia. Od parku zaczynały się wszelkie pochody, zbierały się tam również wszelkie organizacje społeczne. Po wojnie Denkmal został zburzony, ponieważ był to jeden z większych symboli niemieckich.

W ostatnich dniach I wojny światowej doszło do strzelaniny na Rudzie, pomiędzy patrolem Rosjan, a zbrojną młodzieżą niemiecką tz. Arbeit Diust. Młodzi Niemcy rozstrzelali patrol rosyjski, który został pochowany w południowo-zachodniej części tego placu. W późniejszych latach groby zostały przeniesione na cmentarz. 
 

Ostatnia nazwa placu, który przeobraził się w park, wywodziła się od Karola Marcinkowskiego. Był on słynnym lekarzem w Poznaniu. Pochodził z rodziny Oberżyskich. Brał udział w powstaniu listopadowym. Po powstaniu uciekł do Anglii, gdzie dalej się kształcił. W 1832 roku wrócił do Polski i został aresztowany. Gdy na Mazurach wybuchła epidemia gruźlicy Karol z więzienia został wysłany jako lekarz do pomocy. Gdy opanowano epidemię Karol ponownie został wtrącony do więzienia. Jednak Niemcy wraz z Polakami wstawili się za nim i odzyskał wolność. Marcinkowski zorganizował bazar i 12 sklepów w Poznaniu, był współtwórcą Towarzystwa Pomocy Naukowej dla Młodzieży miejskiej. W 1849 roku kształcił biedną młodzież. Karol złożył swój testament w sądzie Grodzkim, który znajdował się przy placu. Na cześć tego wydarzenia i upamiętnienia jego zasług park został nazwany jego imieniem. Kilka miesięcy później zmarł w Dąbrówce Ludomskiej na gruźlicę.

Po II wojnie światowej plac został rozbudowany w park. Po zdrenowaniu Nowego Rynku obsadzono go żywopłotem i drzewami, dbano również o ich przycinanie i uzupełnianie. Okazją do rozszerzenia działalności w tym zakresie stały się przygotowania do uroczystości obchodów 10-lecia niepodległości. W październiku 1928 r. Magistrat zwrócił się do Starosty, Przewodniczącego Wydziału Powiatowego w Obornikach o upoważnienie ogrodnika powiatowego do opracowania projektu zadrzewienia parku w Rogoźnie. A obecnie park nazywany jest placem im. Karola Marcinkowskiego. Na terenie placu odbywają się różne imprezy np. dożynki, festyny.

KESZ: jest to zamaskowany micro magnetyk ukryty na kordach. 

Powodzenia!