Zbudowany w XVII wieku, w nowszych czasach wielokrotnie przebudowywany, szczególnie w drugiej połowie XIX wieku. Piętrowy, w niektórych partiach trzykondygnacyjny. W pomieszczeniach parterowych najstarszej części zachowane są sklepienia krzyżowe i kolebkowe z lunetami. Pałac usytuowany jest na skraju krajobrazowego parku z XVIII - XIX wieku.
Pałac założony jest na planie prostokąta z ryzalitami i licznymi przybudówkami. W rozczłonkowanej bryle obiektu dominuje najstarsza część centralna – trzykondygnacyjna, nakryta dachem czterospadowym z wystawkami. Przyległe segmenty, piętrowe i parterowe, mają dachy dwuspadowe, a jeden pulpitowy. W parterowych pomieszczeniach najstarszej części zachowane są sklepienia kolebkowe i krzyżowe. Zróżnicowanie bryły znajduje odniesienie również w kompozycyjnym układzie elewacji, ich wysokości, ilości osi i plastyce. Obok zwieńczeń kalenicowych występują szczyty trójkątne i schodkowe. Płaszczyzny ścian przeprute są otworami okien i drzwi o kształtach prostokątnych, półkolistych i ostrołucznych, w przewadze objętych opaskami. W architektonicznym detalu dominują elementy neogotyckie, występujące również w formach konstrukcyjnych niektórych części, jak w arkadach wspierających taras przy elewacji zachodniej, wykrajanych ostrołukowo. Z wyposażenia pałacu zachowała się częściowo stolarka okienna i drzwiowa.
W latach 60. XX wieku budynek pałacu został adaptowany na lokale mieszkalne. Wprowadzono wtedy wtórne podziały, zamurowano wiele otworów drzwiowych.
Wiecej na: http://www.lwkz.pl/monument/show/id/423
O KESZU: Mikro pojemnik ukryty po prawej stronie budowli