14 grudnia 1981 roku Chris Niedenthal wykonał serię zdjęć, które stały się jednym z symboli wprowadzonego dzień wcześniej - 13 grudnia 1981 roku - stanu wojennego.

Chris Niedenthal jest synem polskich emigrantów w Wielkiej Brytanii. W roku 1973 przyjechał do Polski z zamiarem krótkiego pobytu, który jednak trwa praktycznie do dziś. Wspomnianego dnia przejeżdżał samochodem ulicą Rakowiecką w Warszawie wraz z innym amerykańskim fotografem oraz polskim operatorem. W pewnej chwili udało im się dostrzec całą powyższą sytuację i zaczęli wykonywać zdjęcia z wnętrza samochodu. Było to o tyle niebezpieczne, że za samo chodzenie z aparatem fotograficznym po ulicy w tym okresie groziło aresztowanie, o fotografowaniu żołnierzy nie wspominając.

Niedenthal wypatrzył otwartą bramę do jednej z klatek w budynku na przeciwko kina Moskwa i postanowili się na niej ukryć.

Wtedy właśnie powstała seria zdjęć. To z fragmentem niebieskiego dużego fiata jest tym „flagowym”, są jeszcze wersje z tramwajem, z żółtym dużym fiatem, w poziomie i w zbliżeniu.

„Piękny zbieg okoliczności” jak sytuację skomentował sam autor w swojej autobiografii:

"[...]Jeździliśmy ze znajomymi po Warszawie i szukaliśmy takich miejsc, gdzie warto by było coś sfotografować - czyli posterunki wojskowe. Wiedzieliśmy, że możemy fotografować je wyłącznie z góry, z okien. Nie można było robić zdjęć na ulicy, to byłoby samobójstwo. W pierwszych dniach stanu wojennego jechaliśmy Rakowiecką w stronę Puławskiej. Stanęliśmy na światłach na skrzyżowaniu. Przed nami stał żołnierz i kierował ruchem. Zobaczyłem, że przed nami jest kino Moskwa. Zauważyłem billboard filmu "Czas Apokalipsy", ale nie widziałem jeszcze tego SKOTa z żołnierzami stojącego pod kinem - był schowany za drzewami. Wiedziałem, że to trzeba sfotografować. Jechałem jako pasażer, więc szybko zrobiłem przez szybę samochodu zdjęcie, tak żeby na wszelki wypadek już coś mieć, na szczęście żołnierz stał do nas tyłem. Skręciliśmy w Puławską i od razu zobaczyłem SKOTa pod kinem. Zaparkowaliśmy, Na Puławskiej szukaliśmy jakiegoś wejścia do budynku, żeby zrobić zdjęcie z góry. Dzisiaj byłoby trudniej, bo są domofony i dozorcy, ale w tamtych czasach nie był to problem. Baliśmy się pukać do drzwi nieznanych nam osób, tym bardziej w tamtym rejonie, tak blisko MSW. Na szczęście klatka schodowa była idealna. Wystarczyło stanąć w oknie i zrobić szybko zdjęcia.[...]"*

*Źródło

Kolejnym problemem było wywiezienie zdjęć na Zachód. Niedenthal tuż przed godziną policyjną znalazł na Dworcu Gdańskim studenta, Niemca, który wracał właśnie do Berlina i zgodził się zabrać ze sobą zdjęcia i przekazać je Newsweekowi.

"[...]Pociąg do Berlina wyjeżdżał z Warszawy przed dziesiątą wieczorem, a o dziesiątej zaczynała się już godzina milicyjna, więc trzeba było być o tej godzinie w domu.  Pojechałem więc na Dworzec Gdański, żeby pokręcić się po peronie, zobaczyć, kto jedzie i czy ktoś weźmie moje filmy. Nie udało się, więc kilka minut przed odjazdem sam wsiadłem do pociągu i zacząłem biec przez korytarze. W ostatnim momencie znalazłem jakiegoś młodego niemieckiego studenta i on zgodził się wziąć moje filmy. Dałem mu numer do biura "Newsweeka" w Bonn, żeby zadzwonił do nich jak tylko dojedzie do domu. Kiedy dojechał, zadzwonił, a oni przysłali kuriera motocyklem. Jechał przez całe Niemcy, żeby odebrać od niego te filmy[...] Studenta mogli zrewidować i skonfiskować filmy. Mógł też sprzedać te filmy jako swoje, ale na szczęście był uczciwy. Do dziś żałuję, że nie mam do niego kontaktu, żeby mu po tylu latach podziękować. Spisał się na medal.[...]"*